Bugün Pazar…
Hiç bitmeyen sevgi ve saygıyla…
Atatürk’ü bu köşede anma ve hatırlama günü…
Bir kez daha…
Az bilinen yaşanmış bir öyküyü paylaşalım…
***
Yıl 1923, aylardan Kasım…
Cumhuriyet ilan edileli henüz bir ay bile olmamış…
Atatürk’ün işi başından aşkın…
Akşamüstü yaveri elinde bir zarfla içeri giriyor:
“Paşam, bir mektubunuz var…”
Atatürk, bir yaverine bir de mektuba bakıyor…
Yaverin cevabı tek kelime:
“Amerika’dan!”
Gazi, zarfı alıp dikkatle bakıyor…
Gönderen kısmında, “Curtis LaFrance” adı yazılı…
Atatürk düşünüyor, belleğini zorluyor ama hayır…
Tanıdığı binlerce isim arasında Curtis LaFrance yok…
Merakı daha da artıyor…
Zarfı açıp mektubu okumaya başlıyor…
Mektubun sağ üst köşesinde…
“Elmira, New York, 28 Ekim 1923” cümlesi var…
Demek ki, mektup…
Cumhuriyet’in ilanından bir gün önce yazılmış…
Ulu Önder okumaya başlıyor:
Mustafa Kemal Paşa, / Ankara
Sayın Efendim,
Ben 10 yaşındayım ve Amerikalı’yım… Türkiye’ye büyük ilgi duyuyorum… Siz ve Bayan Kemal (Latife Hanım) hakkında bir röportaj okudum… Türkiye hakkında bir defterim var… Şimdiden sizinle ilgili birçok yazı ve resim topladım… Lütfen bir Amerikalı çocuğa, bir küçük not ve imzalı fotoğrafınızı gönderin… Bir gün, Türkiye’yi görebileceğimi umut ediyorum… Saygılarımla… Curtis LaFrance
***
Atatürk çok duygulanıyor…
Kurtuluş Zaferi’nin ve genç Türkiye Cumhuriyeti’nin…
Taaa, 10 bin kilometre uzakta…
10 yaşında Amerikalı çocukta yarattığı etkileri…
Düşünürken...
10 yaşındaki Amerikalı’ya mektup yazmaya karar veriyor:
Ankara, Aralık 1923 / Bay Curtis LaFrance,
Türk yurdu hakkındaki ilgi ve iyi dileklerinize teşekkür ederim… Fotoğrafımı gönderiyorum… Amerika’nın zeki ve çalışkan çocuklarına biricik öğüdüm: Türkler hakkında her işittiklerine gerçekmiş gibi bakmayıp kanılarını bilimsel ve esaslı incelemelere dayandırmaya önem vermeleridir… Başarılar ve mutluluklar... Türkiye Cumhurbaşkanı Gazi Mustafa Kemal…
Mektup İngilizce’ye çevriliyor, aslıyla birlikte...
10 yaşındaki Curtis LaFrance’a postalanıyor…
***
Ya sonra?
Sonra “o mektup” unutuluyor…
Ne kadar zaman?
Tam 75 yıl!
***
O Amerikalı çocuk, büyüyor; makine mühendisi oluyor…
Aile şirketinin başına geçiyor, itfaiye araçları üretiyor…
Hatta, Türkiye’ye bile itfaiye aracı satıyor…
Yıllar, yıllar sonra...
Türk Büyükelçiliği “mektuplaşmayı” öğreniyor…
Ankara’ya haber veriyor…
O sırada Ecevit Hükümeti iş başında…
O Amerikalı çocuk…
85 yaşında Türkiye’ye davet ediliyor…
Oysa…
Curtis 1960’dan sonra defalarca Türkiye’ye “turist” olarak gelmiş…
Anıtkabir’i bile ziyaret etmiş…
Ama, ne ilginçtir ki...
10 yaşında yazdığı mektubundan kimselere söz etmemiş…
Sonra...
Büyüklük yapıyor…
Atatürk’ün kendisine gönderdiği mektubu Türkiye’ye armağan ediyor…
Bunu yaparken de şöyle diyor:
“1938’de Atatürk’ün öldüğünü duyduğumda 25 yaşındaydım… Niye ağladığımı kimse anlayamamıştı!”
***
Curtis LaFrance…
11 yıl önce hayata gözlerini yumduğunda…
99 yaşındaydı…
Uykusunda vefat etmişti…
İnanmayacaksınız ama…
O gece takvimler…
10 Kasım 2012’yi gösteriyordu…
Nokta!
Sonsöz: “Çocuk sevgisi insan sevgisi için bir ihtiyaçtır… / Gazi Mustafa Kemal Atatürk…”