Arafta bir seçmenim ben.
Hani anketlerde ‘kararsızlar’ kategorisiyle ifade edilen,
Kimileyin ‘kafası karışık’ diye burun kıvrılan, işi en zor, oyu en kıymetli yüzdedenim.
‘Araf’tayım, yani arada kalmışım. Kuşkusuz bu yüzden seçmenlerin en mutsuzuyum. En sessiziyim.
İçimdeki yanardağı, kimselere açmadan/açıklamadan, beklemedeyim.
11 yıllık AKP iktidarında; seçimlerin hiçbirinde ‘ampul’e mühür vurmayı aklından bile geçirmemiş,
11 yılın sonunda bu partinin Türkiye’yi getirdiği yerden ve götürmeye hazırladığı yoldan dehşete düşmüş,
Yıktığı putların yerine kendi putlarını diktiğini ve dikmeye devam ettiğini,
Hele hele adaletin içindeki ‘vicdan’ ve ‘merhamet’in de kaybolmaya yüz tuttuğunu, savunmanın bile suçlanana çok görüldüğünü,
‘Demokrasi’ diye her ağzını açtığında ‘eksik demokrasiden’ tuğlaların düşüşünü izlemiş biri olarak…
‘AKP mi? Asla/zinhar’ diyenlerdenim.
AKP’li ilişkisi net, CHP’yle ilişkisi karışıklardanım.
‘Seçme hakkı’ kazandığımdan bu yana kimi zaman sandığı boykot etmiş, bazen ‘romantik’ olduğunu bile bile ‘radikal’den yana çıkmış, kimi zaman mührünü pusuladaki bütün yuvarlaklara özenle vurup ‘geçersiz’ düşmüş biri olarak…
CHP’ye karşı ‘tüm zamanların en umutsuzu’ kategorisindenim.
İnönü’lü SHP için genelde ve yerelde coşkuyla sandığa koşmuş,
Baykal’lı CHP’ye genel seçimlerde ‘zinhar’ oy kullanmamış, ‘bu CHP’den cacık olmaz’ demişken…
Eski ile yeninin karışımıyla ‘deve&kuş’ olmuş CHP’ye karşı, dumur durumdayım.
‘Hem sosyalistiz, hem milliyetçiyiz’ diyen Kılıçdaroğlu’nu;
İyi niyetine ve iyi niyetime rağmen,
‘Nereye konmak istediğini’ anlayamadığımdan nereye koyacağımı bilememekteyim.
Sadece şu son günlere bakarsak eğer…
“CHP’de yolunu kaybetmiş solcu gezgin”e benzettiğim Hüseyin Aygün’ün “Ege’de Rumlara etnik temizlik yapıldığı” iddiasını,
Aygün’e ‘manyak, deli, abuk sabuk konuşuyor’ diye saldıran Aydın CHP milletvekili Osman Aydın’ın ‘Eskiden ihtilaller olurdu. Arada bir iktidar değişikliği olurdu. Şimdi o ihtilali yapacak komutan kalmadı. Şimdi öyle bir KURTULUŞ kalmadı. Tek kurtuluş var, sandık” sözlerini, ‘darbeye bir tür özlem’ ağıtını,
‘Kemalist elitist’ kıvamlı Birgül Ayman Güler’in üst perdeden azarlayan tavrını,
Tüm kafa karışıklıklarının millete ‘çok seslilik’ diye yutturulma gayretlerini bilip/bilemediğim gibi tıpkı…
Ne geçmişin hatalarıyla yüzleşme cesareti, ne içindeki özde MHP’lileri ayıklayıp ‘sosyal demokrat, gerçek özgül ağırlığına kavuşmuş bir parti olarak yola koyulma yürekliliği’ gösterebilen CHP, hala ‘kötünün iyisi’ kategorisinde oy toplamayı hedef bildikçe, ‘araf’taki yerimin süreceği bilincinde…
Ve bu bilincin sıkıntısındayım özetle…
İnişli çıkışlı seçme takvimimde ‘genel’de uzak durduğum, ‘yerel’de yakın bulduğum CHP’yi, yaklaşan yerel seçimleri düşünerek değerlendirirsem eğer ‘araf seçmeni’ olarak…
‘Seçmen kütüğü’ Buca olan ve geçen seçimde hem Şeboy’u yakan/harcayan AKP’yi cezalandırmak, hem de ‘umut verdiği’ için CHP’li bir adaya oy kullanmış biri olarak yazayım; pişmanım.
Seçimimin utancı/öfkesi içindeyim.
İl Başkanı Engin’in okuduğu anket onu/Genel Merkez’ini nasıl memnun bırakmış bilemem ama maaile Buca’da CHP’ye mühür vurmuş biri olarak, ‘vurgun yemiş’ duygusundayım.
Yediden 70’e sadece kendi ikbali için konuşan/koşturan partilileri gördükçe, ülkenin kaotik durumu umurlarında olmadan varsa yoksa kişisel iktidarları için topaçlayan çokça CHP’liyi esefle izledikçe, laf cambazlarını dinledikçe…
Yerelde de araftan çıkmanın ‘şimdilik’ mümkünü olmadığını düşünmekteyim.
CHP’liler anketlerle oyalanmayı bırakıp sokağa çıktıklarında, kendi gündemleriyle vatandaşın gündeminin ne kadar farklı olduğunu görebildiklerinde; arafta, tahminlerinden daha çok seçmen olduğuna, belki de biraz şaşarak şahitlik edeceklerdir…
Araftaki seçmenin AKP’ye kayacağına şimdilik ihtimal vermeyen bir ‘araf seçmeni’ olarak diyeceğim şu ki…
‘Çantadaki keklikler’ CHP’ye çok kırgın, çok kızgın, çok içerlekli…
Bu duygu harmanı, 2014’te hepinizi çok ama çok şaşırtabilir…