2011’i devirirken 2012 için ne dilediysem kendi adıma, ailem adına, ülkem adına…
Hiçbirini hatırlamıyorum şu an, yani 2012’nin son demlerini yaşarken…
Zira önemi kalmadı.
2012’den bana kalan son, sevgili ağabeyimi kaybetmek oldu.
Her yılın son ayı Aralık, her zaman benim için yıl nasıl geçerse geçsin, ‘mutlu’ bir aydı oysa. Yeni bir yıla, yeni bir geleceğe hazırlıktı. Provaydı.
Çünkü o ayda önce benim, iki gün sonra da küçük ağabeyimin doğum günü kutlanırdı.
6 Aralık ve 8 Aralık, çekirdek ailemizde ‘doğuşun’ günleriydi.
Şimdi Aralıklara ‘13 Aralık’ da eklendi.
Üç kardeşin ikisinin doğum gününe, üçüncüsünün ölüm günü…
2012’ye kadar 3 kardeştik.
2013’e 2 kardeş olarak gireceğiz.
5 kişilik çekirdek ailemiz, artık 4.
Rakamlarla yazıldığında bile acı!
Derdim, okuyana dert katmak/umutsuzluk yaşatmak değil asla.
Sadece şunu söylemek istiyorum yılın son günü.
Yeni yıldan elbette dileyin; sağlık isteyin, barış isteyin, mutluluk isteyin, aşk isteyin, para isteyin, belki bir ev, bir araba ya da yeni bir iş, ülkemiz için huzur ve bereket isteyin.
Ama önce elinizde olanların kıymetini bilin. Farkına varın.
Anneniz/babanız/kardeşleriniz/eşiniz sağ ve yanınızdaysa, hele de çocuklarınız sizinle birlikteyse, sağlıklıysa…
Unutmayın ki, sizden zengini/mutlusu yok demeye çalışıyorum.
Benim gibi ‘kaybederek’ anlamayın…
Coşkulu değilim evet. Çok kederliyim, çok üzgün.
Ağabeyimi kaybettim ama umudumu kaybetmemeye çalışıyorum. Var gücümle.
Her şeyin anlamı değişse de, ruhumdaki boşluklara bir yenisi daha eklense de hayat devam ediyor çünkü.
Diliyorum ki…
2013 ne getirirse getirsin, yeter ki sevdiklerinizi/sizi sevenleri azaltmasın. Gerisi bir şekilde olup gidiyor nasılsa; sadece giden gittiği yerden dönmüyor…
Her şey gönlünüzün istediğinden kat be kat fazla olsun. Gelen yıl, gideni aratmasın, acınızı unutturacak acılar yaşatmasın.
Herkes için hepimiz için dileğim budur benim…