Kendi kültürümüzü aşağılamadan, kendi insanlarımızdan nefret etmeden, bu kentin özgün tarihine saygı göstermeliyiz. Aslında İzmir yerel yönetimlerindeki eksiklik temeldedir. Önce özgüven, sonra da üretim. Özgüven bulaşıcıdır, halkın bütün katmalarına yansır. Üretim ise güç getirir. Kenti ve halkı güçlü kılar. Oysa problem, çözümü görememekten doğar.
İzmir’in arabesk yapısı herkesi mutlu etmiyor. İzmir’de yaşayan insan nüfusu ile araç sayısını aynı potada değerlendirmelidir. İzmir’de yaşayan insanların ihtiyaçları ve sorunları kadar, araçlarında ihtiyaçları ve sorunları vardır. Araçlarına otopark bulamayanların sinkafları Eyfel kulesini geçiyorsa, bu kentten bir şey olmaz. Artık çağdaş dünyada insansız otoparklar birkaç ayda yapılmaktadır. Kaldırımla yolun birleştiği yere demir kazık ve betondan dubalar çakmak çözüm değildir.
İspanya gezimde Granada kent girişi bariyerlerine takılmıştım. Meğer şehirdeki otopark kapasitesi doluymuş. Kent giriş bariyerlerinde bekledim. Şehirden bir araç çıkınca bariyer açıldı. Arabamla giriş yapabildim. Hemen Granada belediye başkanına gidip tebrik ettim. Kentteki insan ve araç sayısını anında biliyordu.
Bugünlerde belediyelerde yapılan mülkiye müfettişi incelemeleri ve adli yargılamalar, belediyelerin heyecan ve hizmet aşklarını aşağıya çekmiş görünüyor. Bunun sonucunda halkın yararına olmayan bürokrasi canavarının istediği yasa ve yönetmelikler onların karşısında çıkarılmakta, geleneksel Belediye başkanı inisiyatifi kullanılmamaktadır. Bu davranış hem yerel yönetimleri, hem de halkı yılgınlığa düşürmektedir.
Oysa kentin ve kentlinin beklentileri üst düzeydedir. Yerel yönetimlerin hedefleri halkın beklentilerinin gerisinde kalma eğilimi göstermiştir. Özgüvensiz, heyecansız ve aşksız hizmette üretim olmaz.
Geçmişin üzerine yatarak da prim alınamaz.
‘Aşkı bile heyecanla yazarken içtensek, kalem kağıdı yakar’