Eski yunan mitolojisinde Hades, yeraltı ve ölüler tanrısıdır.
Ölüler yerin yedi kat altına götürülürken, Stiks adı verilen ırmaktan geçirilerek Hades’in huzuruna çıkarılır.
Ölü yakınları onların huzurlu yolculuğu için dişlerinin arasına bir altın koyduktan sonra kefenlerini giydirir. Stiks ırmağı kayıkçısı ırmağın tam orta yerinde ölünün yüzünü açıp, dişleri arasındaki altını alıp yoluna şevkle devam eder. Herhalde rüşvetin tarihi öbür tarafa giderken böyle başlamıştır.
Oysa dünyada nice Stiks ırmakları ve kayıkçıları vardır. ‘’Yaşamak buysa eğer, bırak üstü kalsın’’ diyen kamyon arkası yazılarına bile hak vermemek elde değil. O zaman insanlara şu seçenek kalmıştır. Ya bürokrasi canavarını yeneceksin, ya da rüşvet vereceksin.
Kendi ayaklarını kulaklarına bağlayan insanlar topluluğu, dinozorları bile yeryüzünden silmişlerdir. Aslında güçlülerdir. Bürokrasi canavarını da yeryüzünden silebilirler. Ama insanlar bunlarla meşgul değillerdir. Bu geride kalmıştır. Şimdi kendi kendilerini yeryüzünden silme yarışı başlamıştır.
Tavukların performansı yumurta sayısıyla ölçülür. Yatarak başarıya ulaşan bu tavuklar, yumurtanın sayısı azalınca (rüşvet) sahibi tarafından kesilerek, afiyetle yenilir.
Ama fareler insanların dinozorları yeryüzünden sildiklerini bildikleri için, yavrularını gözü açık doğururlar. Ama boyları küçüktür, kobay olmaktan kurtulamazlar. Geri kalmış ve geri bırakılmış toplumlar her işin çaresini bulurlar. Bununla da övünürler. Tv dizileri bile ‘hallederiz kadir’lerle doludur. Hallederiz.