12.000 yıl önce Pasifik’te batan MU kıtasında Türkler’i arayalım. Güneşin yerinden gelip, sürekli dost arayan, aydınlığa aşık Türkler’in geçmişlerinde büyük acılar yaşanmıştır. Geçmişte 24 kilometre yolun uzunluğunda Türkler’in cesetlerinin dizildiğini anımsayalım. Türkler’in kanından değirmen döndürüp, un öğüten ve unundan ekmek pişirip iştahla yiyenleri de hatırlayalım.
Pir Sultan Abdalı asan Hızırları, dost gülünü atanları da. Şems-i Tebriz’inin güneşle olan dostluğunu, Mevlana’nın engin gönüllü insan sevgisini de. Türkler’e kara çalmaları, kozmotik danslarla aydınlık arayışlarını da. Hacı Bektaşi Veli’nin, Yunus Emre’nin topluma yol gösterici rehberliğini de. Emperyalistlerin taşeronlarının örtülü hücumlarını da. AB’nin proje bahanesiyle hibelerin, Türk Dil Kurumu sözcüğünde Sadaka diye tanımlandığını da. Tarihte ilk kez saldırgan, doyumsuz emperyalistlerin sırtını ilk yere getirmeyi başaran Atatürk’ü de. Bizim kanımızdan değirmen döndürüp, un eğiterek ekmek pişirip yemek isteyen emperyalist güçlere bir kez daha duyurulur.
Kurtuluş savaşını birlikte veren Aleviler azınlık değil, güneydoğu Anadolu’da Türkiye’nin kalbidir. Sizlerin dayatması boşunadır. Çünkü bizler hepimiz Mustafa Kemal’leriz.