Kapitalizmin 500 yıllık varlığı son demlerinde… Endüstri devrimiyle şahlanan ilerleme ve gelişme hakeza trajik sona hızla yaklaşıyor.
Geçen yüzyılı “akıl çağı” ilan etmişken, Aydınlanma ve Modernite coşkusuyla zekasına aşık olmuşken, ne oldu da insan kendini aptallık vasatında buldu?
İkinci Dünya Savaşı sonrasında, iki kutuplu dünya dönemi kapitalizmin zaferiyle sonlanınca, doksanlı yıllardan itibaren, neo liberal piyasa düzeni aldı başını gitti.
İşte, bu dönemde ortaya çıkan vasatlaşma,nihayet, “aptal toplum” ile taçlandı. İnsanın evrimi adeta durdu, değerler sistemi çökmeye başladı.
Vasatlar Baharı, insanlığın içinden geçtiği tükeniş çağının adıdır. Tüketerek var olmanın büyük hazzıyla başı dönen insanın değerli olmaktan vazgeçerek önemli olmaya yönelişiyle başlayan çağ…
Gidişata bakılırsa, tükeniş çağını yıkılış çağının izlemesi kuvvetle muhtemeldir.
Kapitalizmin tarih sahnesinden çekilişi, yıkıcı etkileri itibarıyla, insanlığın en büyük trajedilerinden birini yaratma potansiyeli taşıyor.
Çağın laneti, Vasatlar Baharı. Bu lanetten kurtuluşun bedeli,uygarlığın yeniden inşasıdır. Mülkiyetin keşfiyle başlayan ve yaklaşık 10 veya 12 bin yıldır süren uygarlığın yeniden inşası kaçınılmaz. Mülkiyet ve para yeniden tanımlanacak.
Vasatlar Baharı, aptal toplumun akıllı sistemlere teslim olmasıyla son bulacak. “Yapay zekâ” dediğimizin insanlık meselelerine el koyması ve toplumları yönetmeye başlaması; uygarlık krizinin son bulması, uygarlığın yeni versiyonunun devreye girmesidir.
Bu bir umut mudur? Tartışılması gereken bir mesele. Başına gelecekleri vasat insanın anlaması muhtemelen mümkün olmayacak. Ancak insan iradesinin yapay zekaya teslim olması, o bildiğimiz Tanrı’dan sonra, insanı sinyallerle eş değer gören yeni bir tanrısallık anlayışının yolunu açacaktır.
Ey vasatlar, son demlerinde baharın tadını çıkarın! Tükenişten yıkılışa giden bu yolda, Araf’ta bekleşen insanlık, umut taciri eski muktedirlerin son müşterileridir.