Evet, çıkışlar tutulmuş. İktidar-muhalefet kapanında toplum sisteme hapsolmuş. İnsanın yoksullukla teslim alınarak kapatıldığı bu cehennemin zebanileri de ne yazık ki politikacılar oluyor.
Muktedirlerin küreselleşmeyle inşasına başladıkları liberal cehennemde, 50 yıldır süren tükenişin ardından, yıkılışa giden yola çıkmış bulunuyoruz.
Türkiye’de etnisite ve din gruplarında hüküm süren aidiyetin kimlik siyasetine dönüşmesi, ülkeyi üç kampa ayırdı, Kürtler, Arap/İslamcı ittifakı, Türkler.
Türk kimliğine, Türk diline, Türkiye Cumhuriyeti’ne ve devletine sahip çıkanlar, Kürtler ve İslamcılar ile bir yol ayrımına gelindiğini düşünmeye başladı. Mikro devletçilik giderek zihinleri daha çok meşgul eder oldu. Ve biliyoruz ki bu ayrışma süreci, batıcılığın getirdiklerindendir.
Türklerin Batı’ya biat değil ama ilişkilerde eşitlik ilkesini önceleyen tutumu, Atatürk mirasıdır. Bu tutum, Lozan’da ete kemiğe bürünmüştür.
Batı, Lozan’ın rövanşını Kürtler ve İslamcılar ile alıyor. Batı’ya biat eden batıcı aydınlar ve Kürtler, küresel efendilerin elini rahatlatıyor.
Küresel efendiler, ikibinli yıllarda, “AKP iktidar-CHP ana muhalefet” formülüyle Türkiye’nin uluslararası sistemde yerini, rolünü belirledi. Ve bu dönemde, vasatlaşma eni konu belirgin hale geldi. Şimdi ise, vasatlıktan vasat altına doğru yol alan Türkiye’den siyaset manzaralarıyla korkularımız büyüyor.
“İktidar-ana muhalefet kol kola!..” Utanmasalar böyle slogan atacaklar. Bakalım, bu yumuşama siyasetinin altından ne çıkacak? Ne gördüler veya onlara kim ne söyledi? Pentagon, NATO karargahlarından bir şeyler mi duyuruldu?
Yürüyen gerçek; Siyasetçi ne derse desin, açlar yine aç, işsizler yine işsiz, hak ve özgürlükler yine kısıtlı, yoksullaşan halk artık günü bile kurtaramıyor, gençler ülkeden umudu kesti, suç işlemek ile sakız çiğnemek arasında fark kalmadı.
Acı bilgi; Ülke, işgale dönüşen göç hareketleri ve çöken güvenlik politikaları ile yoksulluk arasında oluşan gerilim hattında… Çıkışlar kapalı.
Ve bugün 19 Mayıs.