Türkiye sürüklendiği kaostan çıkış arıyor. Sistem mevcut yapısıyla krizi aşamıyor.Krizin yeni aşamasında etkileri çok daha yıkıcı olacak. Ve böyle dönemlerde fatura sadece iktidar grubuna çıkmaz.
“24 Ocak Kararları” ile neo liberal dönemi başlatmayı hedefleyen Türkiye, Demirel-Ecevit ittifakıyla bu süreci yönetmeyi deneseydi, 12 Eylül 1980 darbesine ihtiyaç duyulmayacaktı.
Türkiye, benzer bir süreci mi yaşıyor? Kuşkusuz, hayır. Ama ülkenin çok daha ağır sorunlarla karşı karşıya olduğu bir gerçek.
Erdoğan-Baykal ikilisiyle başlayan ve Erdoğan-Kılıçdaroğlu ikilisiyle devam eden liberal dönem son buluyor. Dünyada ve yurtta kamucu uygulamaların öne çıkacağına dair önemli emareler var.
Yanı sıra, Türkiye’nin bölge politikalarında ağırlığı bir gerçek. Ve bu bağlamda, Türkiye’nin anayasal düzeninde bazı değişiklikler Batı tarafından sanki dayatılıyor. Yirmi yıldır sürdürülen kimlik siyasetinin sonuçları…
Türkiye, bölgede uluslararası ilişkiler gerilirken içeride yumuşama arayışlarına girdi. Erdoğan’ın konsensüs arayışı makul.
Bu ahval ve şerait içinde, ne olacak?
Erdoğan-Özel ikilisi uzlaşma zemini yaratmayı başarırsa, ikisi de kazançlı çıkacak. Buna karşılık, İmamoğlu ciddi mevzi kaybedecek.Kılıçdaroğlu’nun “Saray’la mutabakat olmaz, mücadele olur” çıkışıyla dile getirdiği endişe ağırlık kazanacak.
Özgür Özel, Erdoğan ile ortak program yaparak Türkiye’yi düzlüğe çıkaracakprogramıdoğru yönetirse, “devlet adamı” kimliğini kazanır ve gerçek bir lider olarak CHP’nin başında kalır. Buna, “İmamoğlu’nun kâbusu” da denebilir.
Aynı zamanda, CHP’de İmamoğlu ile Özel arasında liderlik mücadelesini tırmandıracak bu süreç, Kılıçdaroğlu’nun da devreye girmesiyle çok kızışacak.
Önümüzdeki günlerde, değişimin dinamikleri hızlı işleyecek. Yurtta ve dünyada olan biteni doğru okumak hayli zorlaşacak. Taşlar yerinden oynuyor.