Yeryüzü insan için artık tekin bir yer değil. Değerler sistemi çöküyor. Sekiz milyar nüfusun belki bir milyarı önünü görebiliyor. Ekonomi, siyaset, sosyoloji gibi disiplinler çökmekte olan sisteme odaklı oldukları için, kaçınılmaz sonu geciktirmekten başka motivasyona sahip değiller.
Siyasetçi, günü kurtarmak için siyaset yapıyor. İktisat, yoksulluk, sefalet, açlık üretiyor. Sağlık hizmetleri, parası olan azınlık için var. Eğitim sistemi artık çökmekte olan kamusal alan normları ve iktisadi yapıyla birlikte tükenmiş durumda. İstihdam politikaları bitik. Modernitenin ürettiği bilgi, insanlığın tükenişten yıkılışa gidişini ne anlamaya ne anlatmaya yetiyor.
Modern devlet, insanlık meselelerinin altında kaldı. Şunu anlamakta zorlanıyoruz; AKP gider, CHP gelirse işler düzelmez. Düzelmez, çünkü CHP ve diğerleri de çökmekte olan sistemin partisidir, yeni dünya düzenine dair söyleyecek sözleri yok.
Hiyerarşik yapılar ve ilişkiler anlamsızlaşırken yatay toplum öne çıkıyor. Değişimin “yeni toplum”u, “eski toplum”a dair ne varsa hepsini yadsıyor. Ve bu durum, kuşak çatışmasından öte, kuşaklar arası kopuşu ifade ediyor.
Zavallı bir çaresizliğin kuşattığı günümüz dünyası, çıkışların bir bir kapandığı koşullarda, yıkılış ve yeniden inşa döneminin yaklaşan ayak sesleriyle tedirgin.
Çocuklar doğuyor, büyüyor, okula gidiyor, iş güç sahibi oluyor. Kapitalist sistemin 500 yıllık varlığının gerektirdiği gibi… İşte bu zincir koptu. Çocuklar doğuyor, büyüyor ama sonrası karışık. Okul ve iş güç sahibi olma evrelerinin içi boşaldı.
Aklın ve vicdanın sükût ettiği zamanlardayız. Her şeyin ucuzuna teşne “aptal toplum” gerçek oldu.
Büyük insanlığı hibe ve sadaka ekonomisiyle ayakta tutmak, iktidar zümrelerinin en önemli başarı kriteri. Kentler yoksulluğun altında kaldı.
Utanma duygusunun ortadan kalktığı bu dönemde, yalan en büyük değer olunca, ahlaki kaygılar yok oldu. Toplum, iki yüzlü ahlakın altında kaldı.
Paradigma çökmesi bir gerçek. Yeryüzünün kaotik döneme girdiğine dair öncüller zuhur etti. İnsanlık el yordamıyla geleceğini arıyor.
Ve yeryüzünün ahvaline baktıkça, insanın cennetten kovuluş hikayesine ilgim artıyor. Kovulmuş olmamız kuvvetle muhtemel. Yoksa, üstümüzdeki laneti ne anlamak ne anlatmak mümkün.