Edebali’nin Osman Gazi’ye nasihatini bilirsiniz. Gerek yerel düzeyde gerekse seçim meydanlarında yaşananları görüp, kullanılan üsluba tanık olunca pek çok kişinin bu nasihata ihtiyacı olduğunu sizler de düşündünüz belki de. Osmanlı Devleti’nin kurucusu Osman Gazi’nin, babası Ertuğrul Gazi’den beylik sancağını devralışından sonra Şeyh Edebali’nin kendisine bu nasihati ettiği söylenir.
Kendisini bugünün padişahı sananlar başta olmak üzere irili ufaklı her türlü makam sahibinin bu nasihati en azından günde bir kez okumasında yarar görülmektedir.
“Ey Oğul!
Artık beysin! Bundan sonra öfke bize; uysallık sana... Güceniklik bize; gönül almak sana.. Suçlamak bize; katlanmak sana.. Acizlik bize, yanılgı bize; hoş görmek sana.. Geçimsizlikler, çatışmalar, uyumsuzluklar, anlaşmazlıklar bize; adalet sana.. Kötü göz, şom ağız, haksız yorum bize; bağışlama sana... Bundan sonra bölmek bize; bütünlemek sana.. Üşengeçlik bize; uyarmak, gayretlendirmek, şekillendirmek sana..
Ey Oğul!
Güçlü, kuvvetli, akıllı ve kelamlısın. Ama bunları nerede ve nasıl kullanacağını bilmezsen sabah rüzgarlarında savrulur gidersin.. Öfken ve nefsin bir olup aklını mağlup eder. Bunun için daima sabırlı, sebatkar ve iradene sahip olasın!.. Sabır çok önemlidir. Bir bey sabretmesini bilmelidir. Vaktinden önce çiçek açmaz. Ham armut yenmez; yense bile bağrında kalır. Bilgisiz kılıç da tıpkı ham armut gibidir. Milletin, kendi irfanın içinde yaşasın. Ona sırt çevirme. Her zaman duy varlığını. Toplumu yöneten de, diri tutan da bu irfandır.
İnsanlar vardır, şafak vaktinde doğar, akşam ezanında ölürler. Dünya, senin gözlerinin gördüğü gibi büyük değildir. Haklı olduğun mücadeleden korkma! Bilesin ki atın iyisine doru, yiğidin iyisine deli derler.
Nasihatin bazı bölümlerinden kesitler… Aylardır milletvekili adaylarının ve liderlerin neredeyse bıkkınlık veren üslubuna katlandık hep birlikte. Uçuk kaçık vaatler, ağır suçlamalar, bir çeşit horoz dövüşü ya da kayıkçı kavgasını izledik.
Başta iktidara talip partilerin genel başkanları olmak üzere herkesin Edebali’ye kulak vermesini bir kez daha hatırlatma gereği duyuyorum.
Sadece liderlere mi..?
Her çeşit makam sahibine…
Lider olmak, yönetmek çelik gibi bir irade ister!
Kavga kolay olandır çünkü.
Zor olan sabırla üstesinden gelebilmektir, gerektiğinde yutkunmak, gerektiğinde nefsini, benliğini görmezden gelebilmektir.
Ve özür dilemek! Hatalıyken özür dilemek büyütür insanı… Dolu başağın başı eğiktir çünkü!
Hayat bir çeşit sınav… Her şeyden önce insan olabilme, adam olabilme sınavı!
Eğer baki kalan gök kubbede bir hoş seda ise;
Gerisi teferruat değil de nedir?
O, onu demiş, bu bunu yapmış!
Laf-ı güzaf değil de nedir?
*
Bilmem anlatabiliyor muyum?
Ey ülkeyi yönetenler, yönetmeye talip olanlar…
Ya da ey İzmir’i yönetenler ya da yönetmeye talip olanlar.
Unutmayın öfke bize bağışlamak size…