Yine bahar mı gelecek, yola mı devam edilecek, karar vermenin eşiğindeyiz.
Türkiye’nin ikinci yüzyılına seslenen bir seçim kampanyası izledik. Kim ne anladı, ayın 14’ünde göreceğiz.
14 Mayıs seçimlerinin bence en kayda değer özelliği, oy tercihlerini belirleyen kriterlerdir.
Muhalefete verilecek oyların önemli bir kısmı, “Bay Kemal gelsin” diye değil, “Bay Erdoğan gitsin” diye… Böyle bir algı var.
Muhalefet seçimleri kazanırsa, gelenlerin yapacakları edeceklerine sonra bakılacak.
Bu tercihin nedeni, iktidarın Türkiye’nin ayarlarıyla fena halde oynadığına dair oluşan kanaattir.
Kamusal alan normlarında ortaya çıkan aşınma, devlet kurumlarına olan güvenin sarsılması, siyasette vasatlaşma, eğitim sisteminin çökme noktasına gelmesi, liyakat sorunu, sistemin sürekli erör vermesi ve yeni dünya düzeninde Türkiye’nin konumunun belirsizliği, özellikle eğitimli kesimlerde huzursuzluk yarattı.
Yine bu dönemde, barınma ve beslenmenin yakıcı bir soruna dönüşmesi, iktidar grubunun oy tabanında da huzursuzluk yaratıyor.
Muhalefet grubunu eleştirmek için söylemiyorum, ama bu seçimlerde özellikle genç nüfus; muhalefete “gel” demekten ziyade, iktidar “git” demenin derdinde.
Gerçi, dertlerinin Türkiye’nin dertlerinden çok başka olduğunu ısrarla dile getiren HDP’li yöneticiler ve adaylar, Kürt olmayan her şeye yabancılar, ama bu da seçimlerin ertesinde konuşulacak bir mesele.
Seçimlerden sonra, üretilen 1200 sayfa içerikten yeni bir toplumsal mutabakat çıkıyor mu, göreceğiz.
Yeni yönetim, yeni çağın eşiğinde, Türkiye’yi nasıl bir geleceğe hazırlıyor, göreceğiz.
Şimdilik tek dert, iktidarı değiştirmek.