68 kuşağı, dışındakilerin kendilerince doğru yolu bulmak için acımasızca telef ettikleri kuşaktır. Özgürlükten yana, zorbalığa, cuntaya karşı aklın gerçek dostlarıdır. BU KUŞAK, TOPLUMSAL UYANIŞIN SANIK SANDALYESİNE OTURTULANLARIDIR. İşkencecilerin ödüllendirildiği, nişanların verildiği gerçeğidir. 68 KUŞAĞI EN ALNI AÇIK OLANLARDIR. Cuntaya karşı mücadelenin simgesidir.
68 kuşağının kitabı yazılmaz, yaşanır. Bu kuşağın düşünce kırıntısından gözleri yaşaranlar, çoğul olmayan bütünlükten söz edenler, YANKE GO HOME söyleminden kaçınanlar hangi günahlarını affettireceklerdir.
68 kuşağı, o zamanki cuntacıların yüzlerindeki sivilceleri görmeyenlerin ve onlara övgüler düzenleyenlerin mutlak korkusudur. Birikimsiz, kültürsüz, tarihsiz ve efsanesiz bir gerçek düzen mümkün değildir. Oysa bu kuşak hepimizi, çevremizi kaplayacak, kucaklayacak bir üst ideali üretmiştir. Ve onlar bedenlerinin değil, DÜŞÜNCE ve EYLEMLERİNİN EFENDİLERİDİR. Temelleri pastan ve kirden temizlemek isteyen onlardır. Tarih orada durandır, hiçbir zaman geçmiş değildir. Algı duvarları kalın olanlar, hakikat ile kucak kucağa yaşayamazlar. Gerçek bakışları da geleceğe yönelik değildir. Bizlerle dünya arasındaki bilgi ilişkisini kesenlerdir. Çünkü bu kuşak ile aralarında öz ve ambalaj farkları vardır.
Türkiye'nin ayağına pranga vuranlar CUNTACILARDIR, 12 EYLÜL'DÜR.
İnsan kendini özler mi hiç? Ben, bizleri ÜÇ FİDANI ve 1968' lerdeki halimi özlüyorum. Onlar kimin Türk, kimin Kürt, kimin Alevi, kimin Sunni olduklarını bilmezlerdi. Çünkü onların dünyasında İNSAN, EŞİTLİK, ÖZGÜRLÜK ve EMEK vardı.
Onlar DENİZ'ler, ASLAN'lar, İNAN'lar, ÇAYAN'lar, CEVAHİR'lerdi. Daha niceleri... Fidandılar, ulu çınarlar oldular. Orman oldular. HALA KARDEŞLİK VE HASRET arayışındalar.