CHP’lilerin başı dertte. Partiden köy mü yapsak, kasaba mı yapsak, diye derin derin düşünmeye başlayan parti büyükleri bakalım yine ne işler açacak başımıza.
Mecburmuş gibi her şeyi kötü yapan CHP yönetimi,aklımızla dalga geçmeye devam ediyor.
Alevi-Sünni çatışma denkleminde üstlendiği misyonla siyasal varlığını kimlik siyasetine hizalayan CHP,tarihsel varlığıyla mütecanis değişim ve dönüşüm fikrine çok uzak.
Siyasi yıkımı hazırlayan kadroların CHP’yi ele geçirmesi, ikibinli yıllarda hız kazandı. Galiba, CHP’yi tabelapartisine dönüştürmeden de bırakmayacaklar.
Ancak, salt CHP yönetimini suçlamak haksızlık olur. Liberal rüzgâr, elli yılda, yeryüzü ölçeğinde vasatlaşmaya yol açmanın yanı sıra, tüketimle varlığına anlam katan toplumları da dönüştürdü. Vasatlık ve budalalık, pazar ekonomisinin en çok sevdiği iki kalite.
Fakat bu gerekçe, CHP yönetimini hoş görmeyi gerektirmiyor. Yüzyıllık geleneği ve tarihi misyonu olan bir siyasal partinintükenişi elbet de tartışılacak.
Sosyal demokrasi fikrini bir kâğıt parçası gibi buruşturup çöp sepetine atan CHP yönetiminin siyaset yapma biçimini şöyle ifade etmek mümkün; Deve desen deve değil, kuş desen kuş değil… Ve bu devekuşuna tahammül etmenin adı, iktidara muhalefet etmek, oldu.
Konuşmak, düşünceni ifade etmek, CHP’ye karşı işlenmiş siyasi suç veyaihanet... CHP tipi parti içi demokrasi, dedikleri.
Bu ahval ve şerait içinde, CHP, tükenişten yok oluşa uzanan uzun ince yolda, bir Amok koşucusu gibi…
Neo liberal dönemin ana muhalefet partisi olarak sistemde üstlendiği denge rolünü Kılıçdaroğlu liderliğinde başarıyla ifa eden CHP, bu dönem sonlanırken kendine sistemde yeniden yer aramaya hazırlanıyor.Hareketlenme bu yüzden.
Ancak CHP seçmeni çok öfkeli. Öfkenin nedeni, ikibinli yıllarda yaşanan hayal kırıklıkları. Özellikle son on yılda…Argüman hiç değişmedi; Seçim mi, kaybettirmek istiyorsun! Ve seçimleri kaybede kaybede bugüne geldik.
Ne var ki aynı kafayla yol almak artık mümkün değil. Sokakta, CHP’ye oy vermemeye kararlı güçlü bir irade oluşmuş durumda.
CHP sokağa kulak tıkamaya devam ederse, son bir seçim yenilgisi kaçınılmaz.
Yazık, çok yazık! CHP, ikinci yüzyılında Türkiye Cumhuriyeti’nin uluslararası sistemde yerini belirleyen yeni siyasetin kurucusu olmalıydı.