Mevzu gerçekten çok derin…
Erdoğan, yaptığı zamlarla adeta herkes araba almasın, dedi.
Kılıçdaroğlu, “son model telefondan sonra” ergenlere araba da benden, biraz bekleyin, diyor. Bazı 1.6cc ekonomik modellerde vergi yükünü hafifletecekmiş.
Araba sahibi olmak, mühim mesele… Yürümek, özellikle orta sınıf ve altında kompleks yaratıyor. Hele kitle ulaşım araçlarını kullanmak…
Teamüllere göre, sistemden yeterince beslenemeyenler, husumet besledikleri veya özendikleri elitlerin yaşam standartlarına yaklaştıklarında genellikle sınıf sorunu ortadan kalkıyor. Devrimcilik, solculuk falan oraya kadar. Sonrası gösteriden ibaret.
Mevzu nasıl derin olmasın! Gösterinin iki önemli unsuru sıfır araba ve son model akıllı telefon… Bunlara kavuşma ihtimali kim bilir kaç milyon oy ediyordur…
Yeryüzü, çabalama kaptan ben gidemem, diyor. Tüketimle anlamlandırılan hayatın çivisi çıkmış. Kuraklık, kıtlık, açlık büyük insanlığın yolunu gözlüyor. Büyük insanlık ise arabanın, telefonun yolunu gözlüyor. Büyük insanlığın gözü alışveriş merkezlerinde…
Ve siyaset acımasızca bu zafiyeti sömürüyor.İnsanlığı yeni hayata hazırlayacak erginlikten yoksunluk durumu, ülkenin başat sorunu...
Din toplumlarının son siyasi temsilcileri Erdoğan ve Kılıçdaroğlu umut dağıtadursunlar, yoksullar artık biliyorlar ki hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Kimlik siyaseti de bir yere kadar…
İnsanlık zorlu bir değişim ve dönüşüm çağının eşiğinde olduğunu yavaş yavaş fark etmeğe başladı.
Gel gör ki siyasetçi toplumda ortaya çıkan farkındalığı görmek istemiyor.
Bir telefona, bir arabaya önüne katıp güdeceği insan sürüleriyle artık gittiği yere kadar…
Mesele sadece AKP iktidarına son vermek olmadığı halde ötesine kafa yormayan siyasetçiler, Türkiye’nin kurulmakta olan yeni Dünya düzeninin neresinde, nasıl yer alacağına dair hiçbir endişe taşımıyorlar.
Yazık oluyor ülkeye.