Ömrümün en güçlü ve sağlıklı yıllarını bu ülkede çalışarak geçirdim. Bu saatten sonra yeni bir ülke arayışında da değilim.
Ömrüm dediysem bayağı bir ömür. Gün doğmadan evden çıktım gün batımına kadar. Kendimi bildim bile böyle çalıştım.
İlkokulu bile bitiremedim. Aç veya tok halime bakmadım, sadece çalıştım.
Gençliğimidebu şekilde tükettim.
Hanımın gençliğini, çocuklarımın çocukluğunu ve gençliğini sanki ben çalıştım.
Ellerinizden öperler altı çocuk yaptım, hanım da büyüttü.İkisi kız, dört oğlan. Ne yediler ne içtiler, tahsilleri nasıl oldu… sormayın, ben bilmem. Hanım bilir.
Her şekilde, bir şekilde çalıştım, kazandım hanım harcadı. İki kızı büyüttü, çeyiz hazırladı. İlk kızımı istemeye gelmişlerdi o gün tanıdım. Çok büyümüş ve güzelleşmişti.
İki de oğlan büyütmüşüm, hanım öğle diyor, onları da evlendirdik, Allah’ın izniyle. Küçük oğlan askerde, diğerini Almanya’da çalışıyor biliyorum, hanım öğle diyor.
Komşularım ise hapiste olduğunu söylüyor. Bana kimse doğruyu söylemiyor.
***
Artık çalışamıyorum. Emekli bile değilim. Devlete sorarsanız ben çoktan ölmüşüm. Hiçbir yerde kaydım yok.
Hayatım boyunca ne tatil bildim ne de ailemin başında durmayı.. Sadece çalıştım.
İnsanlık hali hastalanmışım doktora gitmemişim, geçer demişim.. Bir işten diğerine koşmuşum.. İşsiz kalmışım, işyeri kapanmış, iflas etmiş, hak aramak nedir bilmemiş..hep çalışmışım…
Düşünüyorum da ben sadece çalışmışım…
Gün gelmiş alet edevat değişmiş, yeni yeni makinalar icat olmuş. Benim bilek kuvveti ile yaptıklarım bir düğmeye basılarak makinalara yaptırılmaya başlanmış.
Sonunda fazla çalışmaktan mıdır yoksa bünyem kaldırmadığından mı yazıhaneye çağırmışlar “Hüsnü amca, sen çok yoruldun artık dinlenme vaktin geldi, seni emekli edelim...” dediler de öyle emekli oldum.
Bir miktar da zarf içinde para verdiler. Saymadım, zarfı katlayıp cebime koydum. O gün bugündür işsizim. Ne yaparım ederim diye düşünüyorum, elimden bir şey gelmiyor.
Zavallı hanımım, o da güçten takatten düştü. Bi güzel sevemedim..
İki de bir “Genç oleydim..” diyor, başka bir şey demiyor.
Emekliliğin güzel tarafı, büyük kızdan torunlarımın arada bir bize uğramaları. Çok şeker çocuklar. Kendi çocuklarımı bu kadar sevememişti. Diğer torunlar da eksik olmasınlar, onlar da arada bir uğruyor.
Hanım geçen gün bana çıkıştı, “Torunlar her zaman uğrarlar ama sen yoksun. Çocuklarını tanıyamadığın gibi torunlarını da tanıyamadın…” dedi. Çok zoruma gitti.
***
Ben emekliyim hanım öyle diyor. Nerem emekli diyorum, sen anlamazsın diyor.
Bu ülkede çalışan, sadece çalışan, hak aramadan, durmadan, dinlenmeden çalışanlar kimdir? Ona mı emekli denir yoksa işsiz mi?
Ben iş istiyorum, bana iş verin çalışayım diyorum kimseye sesimi duyuramıyorum.
Hanım duyuyor o da önemsemiyor.