Bir başkanın evrak-ı metrukesi!

Yeni nesil kesin “merak eder” diye…

Başlığımızı…

Bugünün Türkçe’sine çevirelim ve…

“Eskimiş ama unutulmamış, geriye bırakılmış evrak!” deyip, geçelim…

(Hoş… İçinde metruk sözü geçtiği için insanın gözünün önüne örümcek ağları tutmuş mektup zarfları filan geliyor ya, neyse…”

***

Önce…

“Evrak-ı Metruke”nin sahibi “O Başkanımız”ı tanıyalım…

Koca İzmir’i…

Beş yıl arayla 10 yıl yönetti…

(Anavatan Partisi’nin adayı olarak 1984-1989 arası ve Doğru Yol Partisi’nin adayı olarak 1994-1999 arası…)

Rahmetli Turgut Özal’ın…

Her sözüne kefil olduğu müstesna bir isimdi…

İzmirli O’nunla “Defterdar” olarak tanışmıştı…

Sonra Başbakanlık Müşaviri oldu…

İzmirli’ye…

Her şeyin doğrusunu söyledi; kalplerde taht kurdu…

***

Şaşırtıcı olan şudur…

Başkanlık’tan ve Siyaset’ten elini/eteğini çektikten…

Aşağı yukarı 22 yıl sonra…

Her biri “altın değerinde” anılarını paylaşmaya karar verdi…

O Başkan…

Eskilerin tanımlaması ile…

“Sözünü dudaktan, gözünü budaktan esirgemeyen”…

Dr. Burhan Özfatura’dır…

Ve…

Bir İzmir beyefendisidir…

Çoğumuzun bilmediği “anılar buketi”ne dokunmak ister misiniz?

Başlıyoruz…

***

“İlk dönemimde ANAP İzmir milletvekillerinden birinin işi gücü ihale ve torpil işleriydi… Bir gün yanında bir gençle geldi… Delikanlının, yeğeni olduğunu söyledi… Kendisine torpille adam almadığımı anlattım… Sıkılmıştım, gencin adını sordum… Yeğeni olduğunu söylediği delikanlıya döndü ve (Senin adın neydi?) diye sormaz mı?

***

“Partinin il kongresi zamanı gelmişti… Yeğeninin adını bilmeyen o milletvekilinin sürpriz beyanatı sürmanşet oldu: (Partiyi takunyalılara bırakmayacağız!) Aslında hiç tabanı da yok… İlk dönemin tecrübesizlikleri sayesinde piyango çarpmış ve milletvekili olmuş… Neyse, İl kongresinde uzun bir konuşma yaptım… İnançlı olduğumu hiçbir zaman saklamadığımı, ancak başkalarının inancına da hiç karışmadığımı, daima liyakata önem verdiğimi, kul hakkına, saçı bitmemiş yetim hakkına çok önem vermek takunyalılık ise bundan asla gocunmayacağımı belirttim… Ertesi gün, Yeni Asır’ın manşeti şöyleydi: (Takunyalarımla gurur duyarım!) Halbuki, 1977-1984 yılların arasında Yeni Asır’ın danışmanlığını yapmıştım…”

***

“Başkanlık dönemimde en fazla yalana ve iftiraya maruz kaldığım olay Güngör Bayrak konusudur… Aslında bu bayanı hiç görmedim, hiç ilgilenmedim… Ancak medyaya çıkabilmek için benim adımı kullandılar… Özellikle menajeri Erkan Özerman’a göre güya kıyafeti nedeniyle sahneye çıkmasına ben engel olmuştum… Halbuki, herkes bilir ki, sanatçıların çalışma iznini emniyet verir… Ama valiye veya emniyet müdürüne saldırmak için yürek ister… Zira bu makamların yetkisi, gücü vardır… Adamı pişman ederler… Bu bayan madem bu kadar iyiydi, neden benden sonra hiçbir fuarda sahne almadı, silinip gitti?”

***

“Geçmiş zaman, bir toplantıdaydık… Osman Kibar (İzmir’i 1964-1973 arasında yöneten ve Asfalt Osman diye anılan belediye başkanı…) herkesin önünde bana (Politikacının aptalı parayı toprağın altına gömer!) dedi… Cevaben, (Osman Bey, bugüne kadar şehri hep akıllı kişiler yönetmiş, altyapıya önem vermemiş… Asfalt atmış, altını boş bırakmış; şehri pislik götürür olmuş… Şimdi benim gibi aptallar, o pisliği temizliyor… Varın aptal desinler… Vicdanen rahatım) dedim… Neticede İzmir’in altyapısını, su problemini, Büyük Kanal Projesi’ni, ulaşım sistemini halletmek bizim ekibimize nasip oldu…”Bitiriyoruz…