Hiçbirinize iyi bayramlar diyemiyorum…
Söylenecek söz bitti, çok üzgünüm.
Gözyaşlarıma da engel olamıyorum.
Hepinizden özür dilerim.
Gücüm yetmedi, başaramadım.
25 yıllık gazetecilik hayatımda…
İzmir’le ilgili binlerce haber yaptım.
Hatırı sayılır ödüller kazandım.
Ama hiç böyle bir başarısızlık yaşamamıştım.
İzmir Vali Konağı’nın talan edilişine…
Soyulmasına…
Yok edilişine engel olamadım.
İzmir’in en önemli simgelerinden tarihi bir değerine sahip çıkılmasını sağlayamadım.
***
Bir okurum göndermiş bu utanç verici videoyu...
İzmir’de Çevirme Radar’da yayınlanmış.
Biz bayramlaşırken…
Hırsızın teki gündüz vakti…
İzmir Vali Konağı’nı sırtına atıp, götürüyor.
Güpegündüz…
Arsızca, umarsız…
Beş yıldır sahipsiz bırakılan konağa tırmanıyorlar…
Kapı baca açık yıkılması beklenen tarihi yapıdan içeri giriyorlar.
Daha önce çalınanlardan geriye kalan son parçaları…
Çinko çatının son kırıntılarını...
Yani İzmir Vali Konağı’nı sırtına attığı çuvala doldurup…
Mithatpaşa Caddesi kaldırımında tıpış tıpış yürüyerek uzaklaşıyorlar.
Aynen Vali Konağı’nı beş yıldır soyarken, talan ederken yaptıkları gibi…
Onlarca vatandaşın çığlığına, hırsızlığı ve talanı…
İzmir Valiliği’ne, İçişleri Bakanlığı’na, İzmir Büyükşehir Belediyesi’ne, İzmir Emniyet Müdürlüğü’ne..
Cumhurbaşkanlığı’na duyurmalarına rağmen.
***
Neden?
Çünkü İzmir sahipsiz bir kent.
Nasıl?
Çünkü İzmir gösterişi, havası, şovu, laf kalabalığı bol yalnız bir kent…
Lideri olmayan…
Seçilmişi de, atanmışı da vitrinden ibaret bir kent.
Niçin?
Çünkü İzmir’i sevmiyorlar.
Çünkü cumhuriyet değerlerini önemsemiyorlar.
Ayrıca İzmirlileri de kaale almıyorlar.
Mart ve Nisan aylarında iki yazı yazdım.
28 Mart’ta “İzmir’de Talan Var” dedim.
Merak eden varsa, bulsun okusun.
Viraneye dönmüş Vali Konağı’ndan içeri girdim.
Fotoğraflarla hırsızlığı ve talanı belgeledim.
İzmir Vali Konağı’nın soyuluşunu, yok edilişini...
Gözler önüne serdim.
Sorumlulardan ses çıkmadı.
Bakır elektrik kablolarını çalmak için…
Paramparça edilen güzelim Vali Konağı’nın halini gösterdim.
Ses çıkmadı.
***
Beş yıldır kaderine terk edilen…
Önce virane olsun, sonra da yansın kül olsun diye beklenen…
Üzerinde Türk bayrağı dalgalanan İzmir Vali Konağı’nın çığlığını duyurmaya çalıştım.
İzmir Valisi sayın Yavuz Selim Köşger’e…
Sorumluluk taşıyan Katip Çelebi Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Saffet Köse’ye seslendim.
8 Nisan’daki yazımda ise “Kim Hesap Verecek” diye sordum.
Elbette ses çıkmadı.
80 yaşındaki İzmirliler yazdılar, “Eylem yapalım” dediler.
Gençler, ev kadınları, semt sakinleri, öğrenciler, esnaf yazdı…
“Bir şeyler yapalım” dediler.
Önderlik eden çıkmadı.
Sivil toplum örgütleri uyudu, odalar uyudu.
Her şeye maydanozlardan ses çıkmadı.
İzmir’in Sağır Sultanları Vali Konağı’nın çığlığını duymadı.
Değerlerimize sahip çıkması beklenen İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Tunç Soyer sustu.
Vatan, millet Sakaryacılar seyretti.
Ortak akılcılar kafasını çevirdi.
“Onu Dedi, Bunu Dediciler Tiyatrosu” sergilenmeye devam etti.
***
Yazmaktan yorulmadım ama…
Basiretsizlikten, vicdansızlıktan, duyarsızlıktan yıldım.
Rant kafasından bezdim.
Rantçılarla birlikte el ele ront yapanlardan tiksindim.
Yaşlandım mı acaba…
Eski İzmir’i özledim.
Kordon yoluna karşı tek yumruk olan İzmir’i özledim.
Gururlu, inatçı, onurlu meslek odalarını…
İzmir’e sahip çıkan gazeteleri, televizyonları…
İzmirliler’in sesi olan, İzmir için tek yumruk gazetecileri…
Siyanürü sek içeriz diye dayatmaya set çeken İzmirliler’i özledim.
Duruşu olan, direnen İzmir’i özledim.
Sahip çıkılan İzmir’i özledim.
Lideri olan İzmir’i özledim.
Şurası kesin ki…
Türkiye’de hiç olmaması gereken şeyler oluyor…
İzmir de bundan geri kalmıyor.
Daha ilginci…
Kendini muhalefetin kalesi zanneden İzmir’de…
“Görmedim, bilmiyorum, duymadım” maymunları başrolde oynuyor.
Hani rüşvetin belgesi olur mu demişlerdi ya…
Buyrun, soygunun fotoromanı var elimizde.
Ama kimseden gık çıkmıyor.
***
Yunus Emre’ye sığınayım ben bari bu bayram gününde…
Ne demiş bilge ozan Yunus…
“Mal sahibi mülk sahibi, hani bunun ilk sahibi?
Mal da yalan, mülk de yalan, var biraz da sen oyalan.”
Oyalanın siz biraz daha…
İzmir Vali Konağı yanıp kül oluncaya kadar bekleyin…
Sonra timsah gözyaşlarıyla karşısına geçip,
Yandı bitti kül oldu diye ağlarsınız.