“Adriyatik’ten Çin Seddi’ne” deyimini çok duymuşuzdur. Bu muhteşem ve muazzam bir coğrafyayı ifade eder.
Türk coğrafyasını tanımlar.
Bu coğrafya üzerin de çok sayıda “kardeş ülke ve topluluklar” yaşar.
Bir bölümü bağımsız olduğu halde bir bölümü hala bağımsızlıklarını kazanamamışlardır.
Bağımsız ülkelerden biri de Azerbaycan’dır.
Bursa’da oynanan bir maç sonrası çıkan olaylar sebebiyle “Bayrağının dalgalanması” yasaklanan Azerbaycan.
Ermenilere hoş görünelim diye üzdüğümüz, kırdığımız Azerbaycan.
Son yıllarda iyiden iyiye ilişkileri gevşettiğimiz Türk İl’lerinden biri olan Azerbaycan.
Bizim ve bizim gibilerin daima “iki devlet bir millet” olarak tanımladığı Azerbaycan.
Ve birkaç gün önce bilindiği gibi Eurovision şarkı yarışması yapıldı. Bu yarışmanın birincisi Azerbaycan oldu. Kendilerini canı gönülden kutluyorum.
Yarışmayı seyrederken birden bire gördüğüm manzara karşısında hem göğsüm kabardı ve hem gözlerim doldu. Niçin olduğunu bu konularda hassasiyeti olanlar elbette tahmin edeceklerdir. Azeri kardeşlerimiz birinci geldikleri açıklandığın da ellerinde Türk Bayrağı ile sahneye çıktılar. Şanlı Bayrak kardeşlerimizin eline de ne kadar yakıştı. Bir duygu, bir düşünce, bir birlik ve kardeşlik ancak bu şekilde temsil edilebilirdi ve ancak bu şekilde anlatılabilirdi.
Bir bizim yukarda saydığım yaptıklarımıza bakınız ve bir de kardeşlerimizin tutumuna bakınız.
Ne diyeyim.?
Ne söyleyeyim.?
Ve ne hale geldik. Kim bizi bu hallere düşürdü?
Uluslar arası zemin de genelde yalnız kalıyoruz. Oysa eldeki imkan hiç kimsede yok. BM Genel Kurullarında ve Milli meselelerimizin görüşüldüğü Milletler arası platformlar da topluca hareket imkanı varken kısa ve küçük düşünceler sebebiyle yalnızlığa itilmemizi açıklamak elbette mümkün değildir.
“Komşularla sıfır sorun” palavrasının sonuçlarını görüyoruz. Oysa kardeşlerimizle ileri ilişkiler bizleri Dünya Milletler ailesi için de çok daha etkili kılacaktır.
Bizi ve kardeşlerimizi.
Tabii anlayana ve inanana.