Birbirlerini öldürmeye birkaç gün ara veriyorlar… Sonra, bu arayı iki gün daha uzatıyorlar. Ardından, öldürmeye devam edilecek… Ne kadar insani! İnsanlık daha ölmemiş. Öldürmeye yılbaşında da ara verildi. Barış, kardeşlik, eşitlik, adil bir dünya mesajları vermek için.
İnsanlığın umurunda değil ama; Dünyada aç insan sayısı bir milyara yaklaşıyor. Her gün, 20 binden fazla insan açlıktan ölüyor. Yoksulluk olağanlaştı ve giderek derinleşiyor.
Saçmanın zirvesi; Muktedir, bütün bu olan bitenden sorumlu olduğu halde, kurtarıcılığa soyunuyor. Büyük insanlık da kitleler halinde muktedirin peşine düşüyor. Ve muktedirin sahneye koyduğu siyaset oyunlarında kimi iktidar kimi muhalefet saflarında yer alıyor. Oyun bütün acımasızlığıyla sürüyor.
İnsan kusurlu bir yaratık. Bunu hayat söylüyor. Ama bu kadar mı ağır kusurlu?
İster tanrısal ister kendiliğinden, yaratılışıveya ortaya çıkışı itibarıyla insan iyi değil, yeterince zeki hiç değil. Bu nedenle, iyi olmayı bir erdem olarak hedefliyor ve durmadan zeki olduğunu söylüyor. Yeryüzü yaşamına yön veren bir avuç zeki insanı, zekasının karinesi sayıyor.
Gelin görün ki insan doğayı ikna edemedi… Ne zeki olduğuna ne de iyi olduğuna ikna edebildi.
Kendisine “cennetten kovulmak, ilk günah” gibi netameli başlangıçları reva gören insan, yeryüzü serüveninde başına geleceklere sanki hazır!
Savaşarak öldürüyor, cinayet işleyerek öldürüyor, aç bırakarak öldürüyor ama insan iyi, insan barışsever, insan akıllı… Bu durumun oluşamamış karakterle yakından ilgili olduğunu düşünüyorum. Karakter zafiyeti…
İnsanın insana ve doğaya verdiği zararın, hayatı yaşanılmaz kılan yıkıcı aklın mazereti hep aynı; insan olmak. Mazereti var; insan.
Öte yanda, insanı mağaradan çıktığına pişman eden uygarlıkta geri sayım sürüyor. İnsan, yapay zekaya teslim olacak ya da olacak. Başka çıkış yok.