Öyle zor günler yaşıyor ki insanlar...
Geçim sıkıntısı, her şeyin önüne geçti.
İnsanlar süt içmeyi çoktan bıraktı, peynir yemeyi haftada bir güne indirdi.
Eti ancak kasabın vitrininde görür oldu.
Ya da kurbandan kurbana...
Kemiğe, kemik suyu çorbaya bile muhtaç hale geldik!
***
15 yıldır alışveriş yaptığım mahallemdeki kasapta sıramı bekliyorum.
Bir kadın müşteri geldi.
Mahcup bir tavırla içeriye girdi.
Kasap Cumali'den ne kıyma istedi, ne kuşbaşı, ne de biftek!
Kemik istedi, kemik!
"Kuzu kemiği olmasın, o pahalıdır; dana kemiği olsun" diye uyarmayı ihmal etmedi.
Bu sözlere gülümsedi Cumali..
Her zamanki kibarlığıyla "Tabii efendim" dedi.
Dolaptan kemikleri çıkardı, satırı aldı eline...
Tencereye girecek şekilde parçaladı.
Paketledi, torbaya koydu, müşterisine teslim etti.
***
Kadın, avucunun içindeki 20 lirayı uzattı!
Vicdanlı kasap Cumali, parayı kabul etmedi.
"Allah razı olsun, deyin, yeter bana" demekle yetindi.
Kadıncağız kulaklarına inanamadı.
Gözlerinden iki damla yaş süzüldü.
Cumali,sık sık karşılaştığı bu manzara karşısında ıslanan gözlerini kaçırma çabasında.
İçim acıdı.
Hayır duaları etti dakikalarca iki çocuk annesi kadın...
Sonrasında...
Kemik için para istenmemesine neden bu kadar şaşırdığını izah etmeye çalıştı:
"Kemiğin de parayla satıldığını duydum televizyon haberlerinde... Kemik de parayla mı satılırmış diye söylenmiştim. Sayenizde akşama çocuklarıma kemik suyundan çorba yapacağım. Yavrularım et yiyemiyor, bari kemik suyu çorba içsinler!"
***
Kadın, dükkandan ayrıldıktan sonra Cumali'ye sordum:
"Dana kemiğinin kilosunu 40-50 liraya satan kasaplar olduğunu duydum. Doğru mu bu?"
İşte aldığım yanıt:
"Dükkanın çarkını çevirmekte zorlanıyoruz, doğru. Fakat azalmış da olsa kazancımızla yetinmeyip kemiği satarak para kazanmaya çalışmak, bana göre vicdansızlıktır. Vatandaş et yiyemez hale geldi, kemik suyundan çorba da mı içemesin? Vicdanı olan kasap, kemiği parayla satmaz!
Ne kadar güzel bir yaklaşım!
Doğrusu, bir kez daha takdir ettim kasabımı...
***
Konuyu, İzmir Kasaplar Odası Başkanı Melih Şenkara'ya açtım.
İzmir'deki kasapların kemikleri parayla satıp satmadıklarını sordum.
"Kemiği parayla satan kasap duymadım Muhittin abi" dedi.
Devamını şu sözlerle getirdi:
"Meslektaşlarımın kemiği teraziye koymadan, parasız bir şekilde vatandaşa vermesinden memnuniyet duyarım. Kemiği parayla satana da neden sattım demem, diyemem."
***
Tabii ki dilin kemiği yok!
Gözünü para bürümüş kasaplar, insanların sofrasına çorba olarak dönecek birkaç parça kemik için pekala para isteyebilirler.
Temennim odur ki...
Dayanışma, yardımseverlik duygusunun en yüce olduğu güzel ülkemde...
Kasapta yürekler sızlamasın.
Vicdanlar sızlasın, yeter.