Avrupa Parlamentosu seçimlerinde sürpriz var ama abartıldığı kadar değil. Anketlerde, kamuoyu yoklamalarında milliyetçiliğin yükselişi görülüyordu, son seçimlerde yükseliş hız kesti. Ancak, “Faşizme geçit yok!” falan diyen yok.
Birinci sıradaki Yeni Halk Cephesi, dört partiden oluşuyor: 184 (78-9-69-28) milletvekilliği kazandı.
İkinci sıradaki Cumhuriyet İçin Hep birlikte, üç partiden oluşuyor; 166 (99-33-26-8) milletvekilliği kazandı.
Üçüncü sıradaki Ulusal Birlik Partisi, seçime tek başına girdi; 143 milletvekilliği kazandı.
Diğer aşısı sağcı parti de tek başına girdiği seçimde, 65 milletvekilliği kazandı.
350 milletvekilliği kazanan 7 partiye karşı bir başına 143 milletvekilliği kazanan Ulusal Birlik Partisi… Ulusal Meclis’te çoğunluğu sağlayacak 289 milletvekili sayısına ulaşabilen yok. Ve Macron koltuğunda oturmaya devam ediyor… Ulusal Meclis için talep ettiği erken seçim, kendi koltuğu için söz konusu bile olamıyor. Vasatlık her yerde.
Yürüyen gerçek; “Çok daha azı için krallar öldürüldü.” “On a tué des rois pour moins que ça.” Fransa’da bir duvar yazısı. Dip dalga gün be gün yükseliyor. Bu bir gerçek. Refah toplumu koşulları ortadan kalktıkça isyan ateşi büyüyor. Ve faşizm olarak adlandırılan hareket de git gide büyüyen isyana dahildir. Onlar da küresel kapitalizme baş kaldırıyor.
Fransız ekonomisi çok kötü durumda. Fransız gazeteci arkadaşım, “Avrupa’nın hasta adamı, Fransa!” Bunu yazabilirsin, dedi. Belli ki Afrika sömürgelerinin kaybı ekonomiye yansımaya başladı.
Uluslararası kapitalist sistemde krizin derinleştiği, dengeden çıktığı ve çatallanma nedeniyle dengeye dönemediği, doksanlı yıllardan beri dile getiriliyor. Ve bu zaman zarfında, her şey daha da kötüye gitti.
Önce, İtalya’da Mussolini faşizminden esinlenen İtalya’nın Kardeşleri Partisi seçimleri kazandı. Sağ koalisyon oluşturdu. Meloni, Başbakan. Ve o gün bu gündür, muhafazakâr milliyetçi hareket Avrupa’da yükselişte.
Mesele şudur; Kapitalist sistem çöküyor. Her tarihsel sistem gibi yolun sonuna geldi. Ve çökmekte olan sistem sona yaklaştıkça sarsıntıları büyüyor.
Para ve mülkiyet yeniden tanımlanacak. Emek artık “en yüce değer” değil.
Sosyalist sistem, doksanlarda tarih sahnesinden zaten çekilmişti. Batı, dijital devrim ile ulusalcı direnişin gerilim hattında…
Modernite sonrası, post modern zamanlar, derken modernitenin sonuna geldik. Sanayi devrimi ve ardılı sanayi toplumu tarih sahnesinden çekiliyor.