Çağın gerçeği; Güvenlik, halkların burnundaki halkadır.
Ve yeryüzü artık hiç olmadığı kadar güvensiz.
Pandemi ile yükselen ölüm korkusu her kişiyi tek tek teslim alıyor. İşsizlik, milyarlarca insanı köşeye sıkıştırdı. Kuraklık ve açlık hemen kapı arkasında…
Sistemde ortaya çıkan çıkışsızlık, önümüzdeki yıllarda yaşanacak büyük bunalımın habercisidir.
Ne ki bu bunalımın kimi akademisyenlerin alelacele sarıldıkları 1929 bunalımıyla pek benzerliği yok. 1929 bunalımı, sanayi devrimi sonrasında kapitalizmin yeni aşamasında ortaya çıktı. İki Dünya savaşının orta yerinde…
Oysa eşiğinde pandemi ile zapturapt altına alındığımız büyük bunalım, kapitalist sistemin çöküş öncüllerini barındırıyor.
Krizlerden beslenerek kendisini her defasında yeniden inşa edebilen kapitalizm bu defa, kaçınılmaz son ile karşı karşıya… Her tarihsel sistem gibi kapitalizmin de sonu geldi. Sistem dengeden çıktı. Ve yeniden dengeye dönemiyor.
Marx’ın sendrom olarak işaret ettiği, artı değerin sınırsız genişlemesi, sistemin sonunu işaret ediyor.
Sistemde çöküşün öncülleri görünür hale geldi. Kapitalistlerin elinde toplanan paranın topluma geri dönmesini sağlayan enstrümanlar çalışmıyor. Küçük girdiler büyük çıktılar yaratıyor.
Dahası iklim krizi, üretim mantığını değiştirmiş bulunuyor.
Ve yapay zekâ, hizmet ve üretimde insan emeğine duyulan ihtiyacı günbegün azaltıyor; bu ihtiyacın büyük ölçüde ortadan kalkacağını öngörmek gerekiyor.
Sonuç olarak, değerler sisteminde meydana gelen büyük tahribat ve devamında kamusal yaşamın çöküşü, güvenlik sorununu öne çıkardı.
Sistemleri ayakta tutan ve siyasal iktidarın yolunu açan sağlık, güvenlik, sosyal güvenlik, istihdam, eğitim gibi en hayati alanlarında çöküşün başlamış olması, devlet ile toplum arasındaki mutabakatı da sorunlu hale getirdi. Devlet ile toplum arasında yapıldığı varsayılan toplumsal mutabakat artık sorunludur.
Yeni bir Dünya düzeni geliyor. Ve geçiş sürecinde yeryüzü hiç güvenli değil.