Her gün yeni bir yalanla uyanıyoruz. Bir önceki günün yalanları orta yerde
dururken söylenenleri aklımızda tutamadığımızı düşünenler yeni güne de
yalanla başlıyor.
Bütün Âlem-i İslam’da güne böyle mi başlanıyor?
Yoksa durum bizde mi böyle?
Her şeyin ilacı yalan mı?
Bizim başarıya, hakikate, adalete, doğruya ihtiyacımız yok mu?
Fetva var deriz yalan söyleriz, cevaz var deriz yine yalan söyleriz, gün boyu
yalan yer iftira içeriz…
Neden?
Müslümanlık bizi eğitemedi, bunu anladık.
Yahudilerden ve Hıristiyanlardan da mı etkilenmedik?
Yalanımızla suçüstü mü olduk, sorun olmaz “İlm-i siyaset” der, işin içinden
çıkıveririz.
Bu durum dünyanın mı kanunu yoksa bizim ısrarla yaşattığımız bir
ahlaksızlık mı?
Başarısız girişimleri sihirli değnek gibi başarıya dönüştüren de yalan ise
bizim ne ilme ne de irfana ne akla ne de mantığı ihtiyacımız var!
El ve iş becerisine de ihtiyacımız yok!
Yeter ki yalanlarımıza inanan birilerini bulabilelim.
***
Mümine “şeyhe tam teslimiyet gerekir…”
“Üstat tam itaat ister…”
“Cemaate devletten daha çok güvenmek gerekir…”
“Şeyhi, üstadı, cemaati olmayanın rehberi şeytandır…” türü öğütlerle
büyüyen nesiller, yüksek nükleer fizik mühendisi de olsa iflahımız mümkün
değildir.
Amacım insanları ümitsizliğe düşürmek değil. Çünkü dünya
Müslümanlardan ibaret değilse sorun yok.
Dünyada 8 milyar insan yaşıyor. Hepsi de bizim gibi değil ya.
Bütün insanlar Allah’ın kulu ise inanın sorun yok! Sorun bizde.
Finlandiya veya G.Kore’nin başardıklarını 57 Müslüman devlet başaramamış
olabilirler. Çok mu önemli mi? Bunu Allah’ın torpilli kulu olduğunu sananlar
düşünsün.
Devletine, milletine, talebesine, müridine, müşterisine… önüne gelene çatır
çatır yalan söyleyenler hâlâ itibarlı insanlar olarak tepemizde gezinip
duruyorlarsa Müslüman olmayanlar denizlerin altında veya uzayda şehirler
kursa bile bize bir faydası olmayacaktır.
Düşükte ve çukurda yaşamayı Müslümanın övündüğü bir yaşam tarzı
gördüğümüz sürece kimse bize yardımcı olmayacaktır.
Bundan emin olabiliriz.