’“Senin sesin iyi gelen bir ses’” dedi kadın.
’“İçinde çünkü, şefkat var. Merhamet var. İnsan halinden anlama var. Sahici bir merak var, ’‘durumun nasıl’’ endişesini taşıyan bir merak.’¶
Birinin senin için bunları hissetmesi az şey mi?
Nasıl iyi gelmesin’…’”
’“Senin çorban bana iyi geliyor’” dedi çocuk.
’“Bütün çorbalarda yağ var, un var, pirinç var, hatta bazılarında süt/krema/domates de var. Ama hiçbiri böyle akmıyor boğazımdan, içimi böyle ısıtmıyor. Çünkü hiçbirinde senin sağaltıcı/onarıcı ellerin yok. Ben içerken ’‘şifa olsun’’ diye gülümseyerek izleyen bakışlar yok.
Bu çorbalar senin iyi dileklerin/dualarınla büyülü. Onun için iyi geliyor işte.’”
’“Hiçbir giyside senin diktiğin gömleğin, elbisenin verdiği huzur yok’” dedi müşteri.
’“Sanki, senin ruhun geçmiş bu ipliklere, bu kumaşa, bu astara, düğmeye.. Tenime değen sadece kumaş değil. Dokusunda, senin varlığın da var. Pinokyo gibi canlanmış sanki o tahta düğmeler. Teğeller kol olup sarmış bedenimi. Öyle çok sevmişsin ki yaptığın işi, Gepetto Usta gibi can vermişsin onlara.
Hayata teğelle tutunurken içine, kendini de kattığın için işte, bir başka bu giysiler’…’”
* * *
Öyle umutsuz, öyle yorucu bir gündem ki bu gündem’…
Biteviye umudumu çoğaltacak insanlar/örnekler arıyorum. ’“Acı, daha çok acı’” diyerek servise konulan hoyrat haberleri, ’“umut var mı umut’” diyerek tarıyorum.
İyi insanların birer birer ölüp/öldürülüp, kötülerle baş başa bırakıldığımızı düşünmek yerine’… Kötülerin seslerinin çok yüksek/çok zalimce çıkmasının nedenini, iyilerin ’‘şimdilik’’ sessiz kalışlarını, hayra yormak istiyorum.
’“Dünya her şeye rağmen güzel, ülkem her şeye rağmen yaşamaya değer, hayat ne olursa olsun hepimize sunulmuş bir armağan’” demek, bu kadar zor olmamalı derken’…
Bandırma’’da 20 bin yarasanın varlığını araştıran, nereye kaybolduklarını soran, ’“Onlar doğanın parçası, dengelerinden biri. Onlarsız eksiğiz’” diyen insanların varlığını görüyorum gazetelerde. Baş sayfalarda.
Yarasalara (bile) hayat hakkı isteyenlerin, onların hayat hakkını savunanların yanına, Mustafa Sarıgül’’ün İzmir’’de uçurduğu ’‘sarı güvercin’’lerin hesabını soranlar ekleniyor sonra. Öyle çok hesap soruluyor ki, parti açıklama yapmak zorunda kalıyor.
Katılıp kalan içim ısınıyor.
’“Bir yarasanın, bir güvercinin bile hayat hakkını’” savunan, ’“insan hakkını’” haydi haydi savunur değil mi?
’“Bu hayatta sadece hoyratlar, sadece zalimler, sadece ’‘ben’’ diyenler yok işte’” diyorum.
Böyle düşünüyor, öyle umutlanıyorum.
Merhametle soran sesler,
Yaptığı çorbaya sevgisini de ekleyen,
Diktiği kumaşa ruhunu da katan,
Bir yarasa, bir güvercin için de hesap soran insanlar çoğalsın, daha çok ses versin istiyorum.
Çok şey mi istiyorum?