Algı operasyonları ve “devlet gücü” etkisinin yoğun hissedildiği yüzde 52- yüzde 48 seçim yenilgisinden sonra muhalefet “olmak ya da olmamak” sınavında.
Evet; 7 ay sonraki yerel seçimler “hayati önem” arzediyor.
Muhalefet “muhalefet” olacak mı?
Soru bu!
Ya Türkiye’ye yeniden umut, heyecan..
Ya da “toplu intihar”.
Hem de kolay kolay “toparlanamayacak” türden..
“Kolayı zor yapma” merakımız olmasa; yerel seçimlerde muhalefet için Başkanlık seçimlerine göre “daha olumlu” bir tablo var..
Bir çok kenti yıllardır yönetme avantajı..
Kadrolaşma.. Sosyal medya.. Maddi artılar; vs..
Yapılacak çok açık; macera aramadan “herkesi kucaklayacak” adayları bulmak..
İlle ittifak-ittifak diye tutturmanın bir yararı yok..
Görüldü ki; 6 + 2 + 1; yüzde 51 etmedi..
Yanlış organizasyon.. HDP etkisi.. Uyumsuzluklar..
Bir sürü gerekçe.. Olmadı!
O zaman.. Bu kez aynı tutmayan senaryo ile “partiler arası ittifak” yerine Türk yerel seçim tarihinin geçmişinde bolca örnekleri olan “toplumsal bütünleşme”..
Yani..
Halkın makul, sevilen, dürüst, çalışkan isimler etrafında “sandıkta kenetlenmesi”..
İlla o parti, bu parti demeden..
Mutlaka ve mutlaka “bu aday” diyerek..
Başarı bu kadar açıkta siyasetten nemalananlar; siyaseti adeta “saadet zinciri”ne çevirenler elbette bunu istemez!
Hep olduğu gibi..
Kaybetse de “benim adayım”!
Yahu “sen neymişsin be abi!”.
Bu işin bir boyutu..
Bir de iç çekişmeler var; bol bol tartışma, hatta kavga..
Oysa...
Hiç değilse bir süreliğine “iç mücadele”ye ara verse bizim muhalefet; başaracak da.. Olmuyor!
Hep iç kavganın, mücadelenin “dayanılmaz ağırlığı”.
O yüzden de halkta ciddi bir korku!
Ya bunlar sen - ben kavgasını bırakmazsa!
O yüzden hem kolay, hem zor bir sınav yerel seçimler; muhalefet için..
Umudum; kolayın seçilmesi..
Toplumun büyük çoğunluğu da bu beklenti içinde..
Yani; sağduyu.. Yani; dayanışma.. Yani; aklı selim..
Kimbilir! Belki!