Diyeceksiniz ki, daha bitmedi ki…
Olsun. Görünen köy sonuçta…
Gezi Parkı’nda olan biteni bir futbol maçı gibi düşünürsek mesela…
Amatör bir toplama takımla dünya şampiyonu bir başta takımın maçına benzetebiliriz.
Yahut boks maçına!
Ağır siklet şampiyonuyla, tüy siklet…
Başpehlivan’la tozkoparan ya da…
O kadar absürt, o kadar orantısızdı ki güçler…
Bir yanda devlet…
Tüm haşmetiyle!
TOMA’sıyla, tonlarca biber gazı, gaz bombası, plastik mermisi, iyi korunmuş antrenmanlı sayısız coplu adamı…
Öbür yanda çoluk, çocuk…
Yeni yetme bebe hatta…
Ağaçlarını, parklarını korumak için onların yanında duran okumuş, yazmış, mürekkep yalamış bir avuç insan… Sonrası orantısız ve de gereksiz şiddet…
Bugün 16 günü geride bırakan, tüm haşmetiyle devlete direnen, her gün kan kaybetmek yerine destek bulan, ülkeyi değil dünyayı ayağa kaldıran bir avuç çevre gönüllüsü…
Tabi ki 10 yıllık iktidarın getirdiği sorunlar, sıkıntılar…
Artan baskılar, azalan demokrasi…
Toplumu tebaaya dönüştürme gayretleri… Artan yasaklar, artan biber gazı, artan devlet şiddeti, azalan oksijen ve ‘Yetti uleen’ hali…
Koca iki hafta boyunca direnen, şanlı direnişlerini her türlü provokasyona rağmen devam ettiren, Başbakan Erdoğan gibi ‘şah/padişah’ moduna geçmiş bir liderin karizmasını çizmek hem de bunu onu var eden kentte yapmak pahasına devam ediyorlar.
Öyle ki; tüm renkleri, tüm taraftarları birleştirdiler.
Bir elinde Atatürk posteri, ötekinde BDP flaması bulunanların el ele verdiği, tribünlerde birbirlerine meydan okuyanların, kol kola girdiği, kardeş olduğu ambiyans yarattılar.
Ve bu maçı çoktan kazandılar.
Hem de destan yazarak…
Birileri tabelayı değiştirmek için uzatmaları oynayabilir.
Hatta hile, şike de yapabilir.
Ama maç bana göre çoktan bitti…
Hem de ‘Gezispor’un tartışmasız galibiyetiyle…
Gezispor, devletsporu, siyasetsporu sahadan silmiştir.
Sadece iktidarsporu da değil…
Tüm siyasetsporu ipe dizmiştir.
Biri devletsporun başkanına, yöneticilerine hatta oyuncularına maçın bittiğini söylemeli…
Baksanıza hala sahada, tribünde şiddet uyguluyorlar. Hala kazanabileceklerini sanıyorlar. Oyunu kuralına göre oynamıyorlar.
Orantısız bir şiddet, orantısız şike, orantısız hile…!
O şiddete düdük çalacak bir babayiğitse ne yazık ki yok.
Allah korkusuyla değil koltuk kaygısıyla hareket ediyorlar çünkü…
Tribünlerden çıkan birkaç çatlak sesi de duymuyor, duymazdan geliyorlar.
Medya mı? Onlar da Gezisporun sahadan sildiği takımlardan…
Hatta en ağır mağlubiyeti onlara tattırdılar.
Sonuçta bu yılın şampiyonu belli…
Sadece Türkiye değil dünya şampiyonu oldu Gezispor’un, Taksimspor’un amatör ruhlu savaşçıları…
Sadece birkaç ağacı değil bir ülkenin geleceğini de kurtardılar.
Demokrasi, özgürlük savaşçılarını ayakta alkışlıyor, yürekten kutluyorum.
Devletspor ne der, ne düşünür?
Çapulcu mu der yoksa alkolik mi, ayyaş mı?
Hakaret mi eder yoksa tehdit mi?
Umurumda değil…
Ben taşın altına yüreklerini koyan bu gençlerin şampiyon takımın iflah olmaz, fanatik bir taraftarıyım artık. Devletspor ve Tayyipspor’a tavsiyem… Bitmiş maçı uzatmasınlar… Önümüzdeki maçlara baksınlar.