Sol jargonun yarattığı saldırı, hakaret ve aşağılama ikliminde sağ cenah ile yarışa giren sol, inandırıcılığını hızla yitiriyor.
Sosyal demokratların ve genel olarak soluntepeden bakan, aşağılayan bu sekter tutumu, yeni şeyler söyleme imkanını neredeyse ortadan kaldırdı.
Hal böyle olunca, vasatların işgalinde vasat altına doğru yol alan anamuhalefette değişim ve dönüşüm tartışmaları adeta Kafka’nın hayal gücüyle yarışır oldu.
Muhalefetin, ikibinli yıllar boyunca, CHP-HDP ekseninde kimlik siyasetine odaklanması, ne yazık ki Cumhuriyet’in yüzyıllık varlığına son vermek için 40 yıldır sürdürülen küresel politikayı amacına çok yaklaştırdı.
Hemşeri dayanışması, siyasette öne çıkan etnik gruplar, ılımlı İslamfikrinindin gruplarını cesaretlendirmesi; kamusal alanda kimlik siyasetini etkin kıldı.
Ve demokrasi, insan hakları, hak, hukuk, adalet, özgürlük derken ülkede artık birbirini istemeyen gruplar ayrışmaya başladı.
Siyasal alanda öne çıkan din ve etnisite grupları, seküler toplumun kamusal yaşam normlarını yadsıyor, dahası bildiği gibi yaşıyor, kendi kurallarını koyuyor. Çıkışsızlık, toplumu yönetmeğe başladı.
Siyasetçi, yurt ve dünya problemlerinin yıkıcı etkileriyle ilgilenmekten ziyade, küçücük evreninde günü kurtarmanın telaşıyla ucuz ve satıh siyasete bel bağlamış durumda. Maaşının azlığından yakınan milletvekili bile var.
CHP kongrelerinde ortaya çıkan gerçek,CHP, ülkeyi bir saat bile yönetecek durumda değil. Atatürk’ün paçasına iyice yapıştılar, saçmalayıp duruyorlar.
İktidarın ülkeyi ne kadar yönettiği ise meçhulümüz. Batılı uzmanlara emanet ekonomide umutlar önümüzdeki yaza ertelendi. Harcamalar azalınca yoksullar belki nefes alır. Güvenlik ise git gide yakıcı bir soruna dönüşüyor.Yeni anayasa tartışmalarıyoksulların açlığını bir nebze yatıştırırsa ne ala…
Acı gerçek; Siyasette akıl ve ahlak, vasatın altında seyrediyor. Umutsuzluk dört bir yanımızdan kuşatıyor.