Bugün Pazar...
Hiç bitmeyen sevgi ve saygıyla...
Atatürk’ü bu köşede anma ve hatırlama günü...
Bir kez daha...
Az bilinen yaşanmış bir öykünün parçalarını birleştirelim...
Bunu yaparken de...
Gazi Mustafa Kemal Atatürk’e…
Çankaya Köşkü’nde aralıksız 12 yıl hizmet eden…
Ve…
“Atatürk’ün Uşağı idim” adlı kitaba imzasını koyan…
Cemal Granda’nın anlattığı…
“Kayıp Vasiyet” olayını…
İnce ayrıntılarına kadar öğrenirken…
O kitabın yaratılmasında emeği geçen herkesi saygıyla analım…
Ve sözü…
Atatürk’ün uşağı Cemal Granda’ya bırakalım...
***
Cumhurbaşkanlığı Umumî Kâtibi, milletvekili ve…
Gazeteci Ruşen Eşref Ünaydın…
Atatürk'ün sofrasından hiç eksik olmazdı…
Bir gün “ölüm” konusu açılmıştı…
Atatürk…
Hizmetlileri işaret ederek…
Ruşen Eşref Ünaydın’a seslendi:
“Yahu, Allah korusun, bir gün bana bir şey olursa bu çocukların hali ne olur?”
Ruşen Eşref de…
Hiç çekinmeden önce şöyle diyor:
“Paşam, biz varız ya?”
Arkasından ekliyor:
“Bugün Napolyon’un uşaklarının torunlarının bile Paris'te Sen Nehri kıyısında villaları var… Varlık içinde yüzüyorlar… Bütün meziyetleri (özellikleri) de, Napolyon’a hizmet eden uşakların torunlarının torunu oluşları…”
Atatürk, sanki hizmetlilerin geleceğini hissetmiş gibi…
O soruyu sormuştu...
Peki…
O büyük lider bize sonsuza kadar veda ettikten sonra neler yaşandı?
Cemal Granda anlatıyor:
***
“Bize değil villa, Büyük Atamız veda ettikten sonra su bile vermediler… Yalova kaplıcalarındaki…
Mubaya memurluğundan 800 lirayla emekliye ayrıldım…
Gördüğüm servet bundan ibaret…
O da yıllarca verdiğim emeğin, çalışmamın karşılığı…
Uzun yıllar Atatürk’ün “ikinci vasiyet” bıraktığı iddia edildi…
Bizler için…
Yani, hizmetliler ve uşaklar için…
O listede…
Berber ve odacılar bile varmış…
Gelgelelim…
Daha sonra o vasiyet esrarengiz bi’şekilde kaybolmuş…
Ya da kimilerine göre…
Yok edilmiş!
Arkadaşlarım, araştırmışlar…
Ne var ki…
Bu söylentileri doğrulayan tek ize bile rastlamamışlar…
Oysa, Büyük Atatürk…
Bizlerle çeşitli zamanlarda yaptığı konuşmalarda…
Geleceğimizin garanti altına alınacağı yolunda sözler etmişti…
Hepimizin kafasında…
O kayıp(!) vasiyetname hâlâ bir soru olarak kalmıştır…
Hatta bir ara…
İsmet Bozdağ, Tercüman Gazetesi’ndeki bir yazısında…
İkinci vasiyetname konusuna değinerek…
O vasiyetnamenin Kılıç Ali'de olduğunu söylemişti…
Eğer söylentilerin bir kısmı bile doğruysa…
Kılıç Ali'nin…
“Ben ölmeden açmayın…” dediği vasiyetname…
Eğer gerçekten varsa…
Ne oldu?
Kılıç Ali'nin ölümünden son ra eşine bu olayı sorduk…
Biz şu karşılığı verdi:
“Oğlu Altemur Kılıç, evdeki bütün evrakları toplayıp gitti… Vasiyetname varsa açıklasın…”
***
Bitiriyoruz…
Hizmetçilere, uşaklara hatta berberi bile içeren…
Bir vasiyetname var mıydı gerçekten?
Yoksa…
Tamamen bir dedikodunun “yaşatılması”ndan kaynaklanan…
Bir hayal peşinde mi dolaşıldı?
86 yıldır…
Bi’türlü çözülemeyen “ikinci vasiyet” öyküsü…
Nokta…
Hamiş: “Mal ve mülk bana ağırlık veriyor… Bunları milletime vermekle ferahlık duyuyorum… İnsanın serveti, kendi manevi kişiliğinde olmalıdır… Ben büyük milletime daha neler vermek istiyorum… / Gazi Mustafa Kemal Atatürk – 11 Haziran 1937 – Atatürk Köşkü…”
Sonsöz: “Bu millete her şeyi öğrettim ama uşaklığı öğretemedim… / Gazi Mustafa Kemal Atatürk…”