Dün Suriye dostumuzdu, bu gün düşman…
Dün Irak dostumuzdu, bu gün düşman…
Dün Musul ve Kerkük kırmızı çizgilerimizdi, bu gün hatırlayan yok…
Dün Barzani ve benzerlerinin muhatabı çavuşlarımızdı, bu gün törenle karşılanıyorlar.
Dün bölücülük, gericilik rafa kalkmıştı, bu gün haritalar paylaşılıyor.
Dün Devleti devlet yönetiyordu ya bu gün…
Dün fikrinden dolayı kimse tutuklanmıyordu, bugün ne ve nasıl yazayım kaygısındayız…
Dün yargı bağımsızdı, kuvvetler ayrılığı vardı; bu gün her şey talimatla mı kaygısı var..
Dün Türklük, Atatürk, Türk dili tartışılmazdı, bu gün neredeyse Anayasa’dan çıkarılacak..
Dün Cumhuriyet’in kazanımları vardı, bu gün elde var kocaman sıfır..
Dün komşularımızla sorunlar vardı ama bu gün sorunu olmayan komşu kalmadı.
Dün Türkiye’nin dış borcu 134 milyar dolardı bugün 444 milyar dolar…
Dün Yunanlı ve Rum, Türkiye’nin gölgesinden korkardı, bu gün Rum Akdeniz’de petrol arıyor, Yunanlı 16 adamızı işgal etmiş vaziyette…
Dün TBMM etkiliydi, bu gün işlevi yok denecek kadar az.
Dün Türkiye eksiği ile hukuk devleti idi, bu gün parti devletine dönüşüyor.
Dün Apo gibi bölücü başı anında iade edildi, bu gün Fetö’yü iade eden yok.
Dün askeri okullar, askeri hastaneler, askeri mahkemeler vardı bu gün hiç biri yok.
Dün orta doğu ile ticari ilişkilerimiz vardı; bu gün doğru dürüst elçiler bile yok…
Dün medeni bir ülke olma yolundaydık, bu gün Ortadoğulaşıyoruz..
Dün komşularımız devletlerdi, bu gün illegal örgütler..
Dün zamlar vardı zaman zaman, bu gün zam olmayan gün yok.
Dün medya vardı, bu gün yandaşlar var.
Dün devlet adamları vardı, bu gün devletin adamları var.
Ve en acısı..
Dün Demirel’li, Ecevit’li, Türkeş’li, Erbakan’lı muhalefet vardı, bu gün muhalefet de yok..