Göztepe Alsancak Stadı’nda son yılların unutulmayacak futbol filmlerinden birini izlettirdi bize. Federasyoncu ağabeylerin yangından mal kaçırırcasına üç güne sığıştırdığı, yarıfinal serisinden çok sırat köprüsünden geçildiği, koca bir sezonun emeğinin ortaya konduğu mücadeleden sağ salim çıkmak güçtü elbette.
Hafta arası tribünlerde 90 dakika susmayan 9.700 biletli coşkulu, sağduyulu seyirci var.
Futbolcular, teknik heyet , yönetim, taraftar hepsi bir bütün. Bölge binasının önünde pankart sallanıyor. Atletico Madrid kadrosu. Kimi hastanede yatağından, kimi ışıklara karışmış, bulutların arasından gururla izliyorlar yukarıdan… Protokol tribününde ilk kez misafir değiliz, İzmir olarak… Gelmeyenler de sağolsun, gelen de… Ama o eski günlerdeki gibi Göztepe heyecanı her yerdeydi. Sahada her şey var, gerçekten müthiş bir film gibi… Cannes’a götürsen yeni bir ödül daha alır. Umut, coşku, endişe, hüsran, mücadele, heyecan …
Her şeyin bitmesine karşın stadı terk etmeyen “Seviyoruz işte var mı diyeceğin?” diyen taraftar… Maç bitince takımını alkışlıyor acısını yüreğine gömerek…
Tüm bunlar var ama ama sahada hakem yok. Gavur İzmir’in hakkını kollayacak, bu maça siyasi lobilerden etkilenmeyecek bir hakem atayacak birileri de…
İşin aslına bakarsınız Göz Göz o muhteşem seriyi yakalamadan son atağını yapmadan buna inanan yoktu. Yine de Suat Kaya yönetimindeki sarı kırmızılı armada ligde görevini sonuna kadar yapmıştı, buraya gelmeden. Ancak rakipleri de kazanmıştı onunla birlikte. Önce “Bize Hatay lazım. Asları riske edemeyiz” diye açıkca söylemlerde bulunup futbola ihanet eden, sonra da ucuz hesapları ters tepen, ilahi adalete kurban giden rakipleri Göz Göz’ün emeğini çalmıştı… Sonra da sözüm ona Süper Lig hakemi Özgür Yankaya…
Yankaya gerçekten beğendiğim hakemlerden biriydi. Ama gördük ki o da eyyam rüzgarına kendini kaptırmış, ya da ağır ağabeylere bulaşmak yerine Gavur İzmir’in Göztepesi’ni harcamayı yeğ tutmuş. . Hataylı futbolcular yerden kalkmazken, ilk yarı 2 dakika uzatma verildi sadece, ikinci yarı da 5… Onun da tamamını oynatmadı. Eski hakemler tribünlerde saç baş yoldu. Geçtik beş dakikadan o son pozisyonu bile tamamlattırmadı. Maç oynansaydı, adım gibi biliyorum ki bir gol daha gelecek, Göztepe finale yürüyecekti.
Ama Yankaya “yan” çizdi ve yeni Atletico destanı yazmak için çabalayan futbolcuların emeğini çaldı. Altınbaş Holding’in üç teknik adama, 25-26 küsur futbolcuya, sezon boyu verilen cezalara harcanan paraları da…
Göztepe PTT 1.Lig şansını da bu sezonluk kaybetti ama çok şeyler kazandı. Öncelikle Başkan Altınbaş’ın da belirttiği gibi Göztepe kenetlenmeyi öğrendi iyi günde, kötü günde… Bir de Göz Göz’ü eski günlerine döndürüp kendi dümenlerini çevirmek isteyen, dumanlı havayı seven kurtlara, oturduğu yerden sallamayı meslek edinen sanal şövalyelere itibar etmemeyi… Emeğe saygıyı… Futbolda kazanmanın da her gereği yerine getirmeye karşın kaybetmenin de olduğunu… Ve amatör kümede cezalı maçta bile Buca Stadı’nın duvarına tırmanıp amatöre binlerce seyirci taşıyan, takımını hiçbir zaman yalnız taraftar da bir kez daha gönüllere taht kurdu.
Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Göztepe’nin tesisleri bitiyor. Belki kuruluş yıldönümüne yetişmeyecek ama, sezon başlamadan hazır olacak. Üstelik isteyen Göztepeli oraya bir tuğla koyup çocuklarına, torunlarına orada adını ölümsüzleştirebilecek. Göztepeli’nin gurur duyacağı, görkemli bir açılışla hizmete girecek.
Yönetim Urla’da sırf altyapıya ait yeni bir yer için kolları sıvadı bile. Arazisi alındı, yakında orada da faaliyet başlayacak. Göztepe için iki şampiyonluktan da değerli bu atılımlar, artık hem üst tarafın, hem de altyapının önünü açacak.
Suat Kaya, yerine oturdu. Yeni sezona transferi kendi yaparsa, kariyeri ve karizmasını, muhteşem taraftar, sorunsuz yönetim desteğinde ve paradan önce taşıdığı forma için savaşım verecek neferlerle yola çıkarsa ve Hüseyin Altınbaş’ın çabalarıyla yıkılan holding – camia duvarı, yeni tuğlalarla bir ortak hedef üzerine örülürse ve taraftar birlik olup, sabırla dünkü tavrını korursa Göz Göz’ü 2. Lig’de kimse tutamaz.
Varsın kaçan final olsun. Bunları bize yaşattınız ya. Sizin canınız sağolsun…