Bugün Pazar…
Atatürk’ü bu köşede anma ve hatırlama günü…
Bir kez daha…
Az bilinen yaşanmış bir öyküyü paylaşalım…
Bunu yaparken de…
“Atatürk Olmasaydı” eserinin yazarı…
Merhum Cemal Kutay’ı…
Saygıyla analım…
***
Atatürk’ün hastalığının neredeyse son evresi…
Doktorların yasağı herkesin dilinde:
“Ulu Önder, kesinlikle Devlet işleriyle uğraşmayacak!”
Gazi Mustafa Kemal bu…
O haliyle bile…
Dinler mi böylesi yasakları?
***
Vefatından tam 36 gün önce…
Başbakan Celal Bayar…
Hazırlığı tamamlanmış…
“Üçüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı” dosyası koltuğunun altında…
Dolmabahçe’ye…
Atatürk’ü ziyarete geliyor…
Genç Başbakan Celal Bayar’ın arzusu belli…
İki temel konuda Atatürk’ün düşüncelerini öğrenmek istiyor…
Doktorların…
Baş başa izin verdiği süre en fazla “beş” dakika…
Gerisini…
Celal Bayar anlatıyor:
“Sanki hasta değil, rahat bir uykudan yeni kalkmış gibiydi…
Elimdeki dosyanın ne olduğunu sordu:
(Üçüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı’nın son şekli, efendim…) dedim…
Eliyle sandalyeyi işaret etti:
(Şöyle, yanıma otur, anlat…)
Görevlilerden…
Şezlongunu yükseltmelerini ve…
Arkasına bir yastık konulmasını istedi…
Göreceği yakınlıkta oturdum…
Dinledikçe ilgisi artıyordu…
Doktorların verdiği beş dakika süreyi aşmıştık…
Genel Sekreteri Hasan Rıza’nın bana bunu hatırlatmak için…
İçeri girdiğini anladı ve hemen şahane bir manevra yaptı:
“Gel Soyak, sen de dinle, başbakan çok güzel şeyler anlatıyor…”
Sadece başlıkları okuyor…
Birkaç cümle ile o konuyu tamamlıyordum…
Öğrenmek istediklerimi de öğrenmiştim…
Birden bire…
Yakın geleceği adeta okurcasına…
Konuyu değiştiriverdi Ulu Önder:
“Ufukta, yeni bir dünya savaşının bulutları var… Acele edin… Bunların çoğu ordu ve halk ihtiyaçları için şart olan tesisler… Allah muvaffak etsin, acele edin…”
Bunları söyleyen bir lider birkaç gün önce komadan çıkmıştı.
Sağlığı ile ilgili tek kelime etmedi…
***
Aradan…
Rüzgar gibi 36 gün geçti…
Türk Ulusu Ata’sını kaybetti…
Memleket ağlıyordu…
Vefatın üstünden altı gün geçmişti…
Başbakan Celal Bayar…
16 Kasım 1938’de…
Türkiye Büyük Millet Meclisi'nde bir konuşma yaptı…
(Aradan 85 yıl geçti ama unutulacak gibi değildi…)
O sesleniş…
Asla tazeliğini yitirmeyen bir seslenişti…
Gazi Meclis’te çıt çıkmıyordu…
Atatürk’ün genç başbakanı…
(Nam’ı diğer Kurtuluş Savaşı’nın Galip Hocası…)
Celal Bayar’ın o günkü sözleri tarihe geçti:
“Atatürk, bize, yaralı bir vatan bıraktı... Atatürk, bu yaralı vatanı, içerisinde asırlardan beri sinmiş olan hurafelerden, efsanelerden, birtakım vahi fikirlerden tamamen temizleyerek, kuvvetli bir rejim de kurarak, mes'ut bir halde bize bağışladı... Atatürk, vefakardı, mütevazı idi... Herkesin hakkını yerinde verirdi... O'nun çok sevdiği, çok güvendiği, büyük milletinin iradesini temsil eden bu kürsüden O'na seslenerek diyorum ki: Atatürk, seni sevmek, tebcil etmek (yüceltmek) her Türk vatanseverinin milli ödevi ve namus borcudur...”
***
Bu konuşmadan sonra…
İsmet İnönü Cumhurbaşkanı oldu…
Bir süre Başbakan Celal Bayar’la çalıştı...
Anlaşamadılar…
Altı ay sonra Bayar, başbakanlığı Dr. Refik Saydam’a bıraktı...
1950'de Cumhurbaşkanı oldu...
Kesintisiz 10 yıl bu görevde kaldı...
***
Bitiriyoruz…
Asıl burası çok önemli…
Demokrat Parti'nin kurucusu olan ve…
1950'nin 14 Mayıs seçimlerinde…
İktidara geldikten sonra…
Cumhurbaşkanı seçilen Celal Bayar ve Demokrat Parti yönetimi…
12 yıldır bir türlü bitmeyen Anıtkabir inşaatını hızla bitirdiler…
Ulu Önder Atatürk…
1953'ün 10 Kasımı’nda, Anıtkabir'e nakledildiğinde…
Yıllar önce…
İlk kez…
Ulu Önder’in hayata veda ettiği günlerde…
“Atatürk'ü sevmek milli ibadettir…” diyen o günlerin başbakanı…
Bu kez Anıtkabir’deki törende yaptığı konuşmada da…
Duygu seline neden oldu…
Konuşmasını…
Doğrudan Atatürk’e seslenerek şu anlamlı cümle ile tamamlamıştı:
“Bil ki, hakiki yerin daima inandığın ve bağlandığın Türk Milletinin minnet dolu sinesidir!”
Nokta…
Hamiş: Celal Bayar’ın, Atatürk için ifade ettiği (Seni sevmek milli ibadettir) sözü, Gazi’yi ilahlaştırmak için değil, O’nu sevmenin önemli değerleri ve vatanperverane bir yaklaşım olduğunu belli etmeye çalışıyordu…
Sonsöz: "Unutmayalım, unutturmayalım... / Anonim…"