Bugün Pazar...
Hiç bitmeyen sevgi ve saygıyla...
Atatürk’ü bu köşede anma ve hatırlama günü...
Bir kez daha...
Az bilinen yaşanmış bir öyküyü paylaşalım...
Bunu yaparken de...
Bu anıyı anlatarak bu günlere taşıyan...
Atatürk’ün Selanik’ten arkadaşı, başyaveri Salih Bozok’u…
“Atatürk’ün Özel Hayatı” kitabını yazan Niyazi Ahmet Banoğlu’nu
Saygıyla analım...
***
Selanik…
Mustafa Kemal, 12 yaşında…
Komşu kızına aşık oluyor…
Kalbini kaptırdığı komşu kızı ise sekiz’inde…
Akşamları…
Okuldan çıkar çıkmaz…
Doğru eve koşar, hemen elbiselerini ütületir…
Oyun seyretmek bahanesiyle…
Zıplayan, koşan mahalle arkadaşlarının arasına karışırdı…
Oysa…
Asıl amacı, komşu kızını pencerede görebilmek…
İşte, Atatürk’ün iyi giyinmeye merakı…
Biraz da o günlerden kalma…
***
Hayatı boyunca yaptıklarını…
Bir “insan” olarak yapmakla övünen…
Ve dahi…
“Mucize” kelimesinden nefret eden Atatürk…
İlk gençlik günlerinden itibaren…
Bir insanın hayatta nelerden istifade edebileceğini bilmiş…
Ve bunların hepsini de kişiliğinde denemişti…
Çalışmak, ağırbaşlı bir tavır takınmak…
Her şeyde başarılı olmak gibi kesin kararı yanında…
“Sevmek” hakkını da kendinde buluyordu ve…
Sevmişti işte…
***
Mustafa Kemal…
Manastır İdadisi’ndeki (lise) öğrenim döneminde…
Selanik’te, annesinin yanına geliyordu…
Askeri elbise ile göz kamaştırıyor…
Selanik’in kızları etrafında pervane gibi dönüyordu…
Gelgelelim…
Mustafa Kemal’in gözü hiçbirini görmüyordu...
O, mahallesindeki bir Rum kızına gönlünü fena halde kaptırmıştı…
Okulun açılma zamanı yaklaştıkça…
Mustafa Kemal’in de üzüntüsü artıyordu…
Sonunda tehlikeli bir formül buldu…
Aşık olduğu kızı Manastır’a kaçırmaya karar verdi…
Ancak…
Annesi Zübeyde Hanım bu “aşk planı”nı hemen anladı…
Telaşlandı…
Durumu kardeşi Subaşı Hüseyin Ağa’ya açtı…
Oysa…
Mustafa Kemal, kızla çoktan anlaşmış…
Hatta Manastır’da bir oda bile kiralamıştı…
Aşıkların Manastır’a hareket günü gelir…
Mustafa Kemal, ilk aşkını istasyonda beklemeye koyulur…
Trenin hareket saati yaklaştıkça…
Mustafa Kemal’in telaş ve heyecanı da artıyor…
Gözleriyle kalabalık arasında “nişanlısı”nı arıyordu…
Ve…
Kampana çalar, trenin tekerlekleri dönmeye başlar…
Lokomotif ağır ağır istasyondan uzaklaşırken…
Mustafa Kemal, kalabalık arasında…
Dayısı Subaşı Hüseyin Ağa ile göz göze gelir…
Ve o an, her şeyi anlar…
Dayısı aynı gün sevdiği kızı bulmuş…
Ailesiyle de konuşarak Manastır’a gitmesine engel olmuştur…
***
Aradan yıllar geçer…
Atatürk, Çankaya’daki sofrada…
Yakın arkadaşlarına bu hazin aşk hikayesini anlatır ve…
Sohbete şöyle nokta koyar:
“Dayım haklıydı…”
***
Bir kurtarıcı…
Bir devlet adamı…
Bir savaşçı…
Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk…
Bu dünyaya çok erken veda etti…
57 yaşındaydı…
Hep o kısacık ömrünün “aşk” sayfaları merak edildi…
Alışkanlıkları, zekası, duygu dünyası…
Her daim…
Siyasi ve askeri hayatının perdelediği bölümlerde sıkıştı, kaldı…
En çok bilinenler…
Latife ve Fikriye Hanımlar…
Tarihin solgun yaprakları arasında kalsa da…
Atatürk'ün hayatına giren kadınlar…
Hep dilden dile dolaştı…
Çoğu…
Kanıtlanması imkansız anlatımlar…
Mesela…
Bazı kaynaklara göre…
Şevki Paşa'nın kızı Emine…
Romen kızı Fani…
Ve…
Kanıtlanması imkanısz kim bilir başka hangi kadınlar?
***
Bitiriyoruz…
Hem de “unutulmaz” bir şiir ile…
O şiirin hikayesi de şöyle…
Atatürk kitaplarıyla tanınan Eriş Ülger’e göre…
Gazi Paşa’nın, Fikriye’ye yazdığı bir şiir var…
Ulu Önder…
19 Eylül 1924’te…
Hamidiye gemisi ile Giresun’dan Ordu’ya geçerken…
Yaveri Salih Bozok’a…
Fikriye Hanım’a hitaben seslendirip, yazdırdığı…
Ve…
“Ümmid-i aşkım… / Aşkımın Umudu”… başlıklı o şiir…
Şöyle akıyor:
“İçsem de bir kadeh hayat iksirinden,
Zamansız ayrıldım, bilinsin Fikriye’den...
Bıkmadım ki doyayım o narin ellerinden,
Ümmid-i aşkım saracak seni, cefakâr teninden…”
Bence…
Bunlar “hüzünlü bir aşk adamı”nın satırlarıdır!
Nokta…
Sonsöz: “Dünyada her şey kadının eseridir… / Gazi Mustafa Kemal Atatürk…”