Hizmet, siyasetin en temel konularından biridir. Hem seçmen hem de parti ve adayların öne çıkardıkları asıl mesele hizmet meselesidir. Dolayısıyla da bu anlayışa göre seçmen ile siyasetçi arasındaki ilişki hizmet ile oy takasına indirgenir.
Siyasi parti veya belediye başkan adayının veya belediye başkanının göreve talip olmasında da öne çıkardığı en temel konu hizmet konusudur. Oy verin hizmet edeceğim. İyi ama diğerleri de hizmet edecek. Yok, ben daha çok hizmet edeceğim.
Çok partili hayatın büyük bölümünde muhalefette kalan CHP’yi eleştiren merkez sağ politikacılar, genellikle memlekete bir çivi bile çakmadıkları eleştirilerini yapmışlardır.
Siyaset o kadar hizmete indirgenmiştir ki, parti ayrımı olmaksızın ister merkezi hükümet isterse belediyeler olsun, en önemli siyasi faaliyet olarak, temel atma ve açılış törenlerini öne çıkarmışlardır. Şu sıralar şehri dolduran afiş ve billboardlar da bunu göstermektedir.
Seçmen de parti tercihini ve/veya belediye başkan tercihini büyük çoğunlukla iyi hizmetle açıklamaktadır. Ama bu gerçeği ifade etmekten çok bir tercihi meşrulaştırma gerekçesinden öteye bir şey değildir.
İzmir, Muğla, Diyarbakır ve Tunceli gibi şehirlerde AKP, hizmet propagandası yaptığı halde neden seçimleri kazanamamaktadır. Seçmen, AKP’nin daha az hizmet edeceğini mi düşünmektedir? AKP’ye karşı olması ve mesafeli durması hizmet şüphesinden mi kaynaklanmaktadır? Sanmıyorum.
Aynı durum Kayseri, Malatya ve Gaziantep gibi şehirler için de geçerlidir. Buradaki seçmenin çoğunluğu CHP’li bir belediye başkanının daha az hizmet edeceğini düşündüğü için mi AKP’ye meyil etmektedir. Herhalde Gaziantep’i bilenler Celal Doğan’ın nasıl hizmet ettiğini ve nasıl bir belediye yönetimini sergilediğini çok iyi bilirler.
Diyarbakır ve Mardin gibi şehirlerdeki seçmenin AKP ve CHP’ye de şans vermemesi kesinlikle hizmet kaygısından değildir. Gerek merkezi siyasette ve gerekse yerel yönetimlerde hizmet tabi ki çok önemli. Hizmet etmeyeceğim diyen bir siyasetçi olabilir mi? Ancak siyaset bundan ibaret değildir.
Hizmeti sadece inşaata, yollara, kaldırımlara ve teknik çalışmalara indirgeyerek siyasetin alanını daraltmış oluruz. Eğer siyaset bundan ibaret olsaydı, kent yönetimlerini inşaat mühendisleri ve müteahhitlere devrederdik olur biterdi.
Dindar gençlik yetiştirmek, her yerde imam hatip lisesi ve kuran kursları açmak, içkili yerlere baskı oluşturmak, insanların kaç çocuk yapacaklarına bile karışmak, heykellere ve dizi filmlere müdahale etmek de en az hizmet kadar siyasetin ürünü değil mi?
İzmirli seçmenin büyük çoğunluğu yol, köprü, kaldırım yapmayacak ve çöpleri toplamayacak diye değil de işte bu nedenlerle AKP’ye mesafeli durmaktadır. Aynı durum Diyarbakırlı seçmen için de geçerlidir.
Bir toplumda veya kentte daha iyi yaşam koşulları için hizmet önemlidir şüphesiz ama bunun için sadece hizmet yetmez. Özgürlük de önemlidir mesela, demokrasi içinde yaşamak da.