Türkiye bir süreden beri garip bir ‘seçim iklimi’nde.
Abartılan korkular, “aman koltuk, canım koltuk” derdindeki siyasetçilerin “ben ve biz olmazsak olmaz” dayatmaları, kişileri değil de “ilkesiz pazarlıkları” öne çıkaran söylemler, plan - program yerine “varsa yoksa biz” anlayışı..
Halktan kopuş.. Siyaseti yerin dibine geçirme..
Ve maalesef “millete hizmet” yerine “akçeli işler”..
Hem de ne akçeli..
Vay ki vay..
Oysa seçim demokrasidir, seçim şenliktir, umuttur, değişimdir..
Yeniliktir; halkın 5 yılda bir yükselen sesidir..Oysa şimdilerde seçim “ona mı yamansam, buna mı yanansam” garipliğinde.
Elbette uzlaşı güzel, elbette birleşerek sorunlara çözüm arayışı değerli..
Ama..
Bir yere kadar!
Siyaset iddia ister, güç ister, kadro ister, cesaret ister..
Halkın “olmazsa olmazlarıdır” bunlar..
Kimse kendine güvenmiyor, kimsede seçim cesareti yok; bu nasıl demokrasi!
Geçen seçimlerde Devlet Bahçeli önderliğindeki MHP’nin tavrı bu anlamda değerliydi; gücü ve iddiayı ortaya koymak.. Uzlaşı gerekiyorsa uzlaşı; siyasetin kurallarını da yaşama geçirme…
Şu süreçte bir çok parti aynı yaklaşım içinde.. Yani aslında “seçimin ve demokrasinin gerçek yüzünü” gösterme konusunda..
“Seçime tek başına gireceğiz”
İYİ Parti ve Meral Akşener bu konuda net tavır koydu; doğru.
Partiler seçimle büyür..
Ya da tersi..
Suyu yatağından kaydırmaya gerek var mı?
Üstelik 31 Mart’ta gerçekleşecek yerel seçim..
Yani.. Kişilerin ön planda olduğu.. Kent ve projelerin değer taşıdığı.. Seçmenin güveninin tavan yapacağı bir süreç..
Bu korku niye?
Neden “insana yatırım” yapan partilere ille de “dayatma”!
Niçin “korku rüzgarları” estirme?
Net söyleyeyim; siyasetten nemalananlar panikte..
Ya para kaynağım kesilirse..
Ya Başkanları elimde oynatamazsam..
Bırakın beyler! Geçin!
Yerel seçim “adayın önemli olduğu” seçimdir..
Halk doğru adayı seçer; yeter ki önünü açalım..
Yeter ki; demokrasiye inanalım..
Halk ittifakını yapar; o parti - bu parti diye değil; doğru adam bu diye..
Ben bu seçimde umutluyum..
Hem kentler, hem demokrasi, hem de partiler açısından…