Yüreğimde derin bir sızı duyumsadım ilk an...Önceleri kendimi kötü bir habere karşı hazırlamış olmama karşın, duramadım; "Eyvah" deyip saldım kendimi...’¶
Bir büyüğü; Yazın ustasını; Türk basınının en önemli temsilcilerinden birini; Ve benim yaşamımda çok önemli yeri olan insanı, İlhan Selçuk'u yitirmiş olmak kolay mıydı? Tutuldum kaldım!..
Ziverbey'i, 1980'i; Gazetemiz Cumhuriyet'in zorlu yıllarını aşmayı başarmış; Nadir Nadi'den devraldığı Cumhuriyet'i yaşatmak uğruna her tür evreden, zorluktan geçmiş, bir Cumhuriyet sevdalısı; Atatürk devrimlerinin yılmaz savunucusu; Aydınlanmanın "aydınlık yüzü"nü yitirmiş olmak kolay mıydı?
Hangi yürek dayanır buna?
Birlikte yaşadığımız, koştuğumuz yolda, omuz omuza mücadele verirken o bize "Cumhuriyet"i ve ona sahip çıkmayı öğretti...
Başöğretmenimiz olarak, "Cumhuriyet" değerlerine sahip çıkacağımıza hep birlikte and içtik...
Ve arada kopukluklar olmasına karşın, geriye dönüşlerde "Cumhuriyet"in sahibi olduğumuzu onun varlığı ve söylemleriyle içimizde hissettik...
Hikmet Abi’’nin (Çetinkaya) sıkça söz ettiği gibi, Gökova Akyaka'daki yürek vurgununda ve sonrasında Ege Üniversitesi günlerinde rahmetli eşi Handan Abla, Işık Yenersu hep birlikteydik...
O yürek vurgunundan sonra, yazılarına başladığında, "Türkiye'nin en iyi teleksçisi kardeşime" diye imzaladığı yazılar arşivimdedir...
Ankara Muhabere Okulu'nda askerliğimi yaparken gönderdiği, "Sen de her Türk genci gibi görevini yapıyorsun. Cumhuriyet sizinle gurur duyuyor" kartı da...
Türkiye bir büyük düşünürü; Cumhuriyet değerlerine sahip çıkan düşünceyi; Atatürk devrimlerini ileri düzeye taşımak amacında olan değeri yitirdi...
Ben, yaşamımın en büyük değerlerinden birini, bugün burada olmamı sağlayan insanı yitirdim...
Yüreğim daralıyor...
İlhan Abi'yi uğurlarken bir sözümüz olmalı...
O da, Cumhuriyet'in ona söz veren çocuklarıyla birlikte yaşatılacağı...
Cumhuriyet yaşayacak ve İlhan Abi yüreğimizden hiç silinmeyecek...
O büyük devrimci; O bilge hep yaşayacak...