İzmir’ e köpeğiyle, kedisiyle, tavuğuyla göç eden ve kırsal kesimden gelenler uzun zaman şehir köylüleri olarak kendi kültür ve harsıyla kentliliğe direnmişlerdir. Kentlilik ile köylülük arasındaki kararsızlık da kente damgasını vurmuştur. Bir de İzmir’ deki hemşehri dernekleri illeri de aşarak ilçeler hatta köyler boyutunda oluşmuştur.
Bu kentlilik kültür karmaşası İzmir’ e derinlemesine sinmiş, alt ve üst yöneticiler de bu konuda kararsız kalmışlardır. Bunda alt ve üst yöneticilerin oy kaygıları da olmuştur. Bu aradaki kent kültür değişimi geriye gitmiş, sokağını kirletmek, yerlere tükürmek, yollara çöp atmak olağan yaşam biçimi haline gelmiştir.
Otoparksız, trafik anarşisinin teslimindeki İzmir, Expo’ ya adaydır; dolmuşuyla işportasıyla, korsan otopark deynekçileriyle adaydır. Kent halkının seçtiği belediye başkanına Expo kent başkanlığını çok görerek adaydır.
Buna ilaveten alt ve üst kurumlar arası çelişkiler üst düzeydedir. Bu karmaşada kent yenileme ve kentin restorasyonu gündemdedir. Bunlar birer semp projeleri görünümündedir.
İzmir adına 1994 yılında CHP programını yazan yetkili bir arkadaşınız olarak: “TÜRKİYE’ NİN İMAR PLANI YAPILACAKTIR.” iddialı cümlesini Cumhuriyet Halk Partisi programına yazdırdığımda bıyık altından gülenler çok olmuştu. Daha sonraki yıllarda AB, Türkiye’ nin kadastrosunun ve planlamasının yapılmasını istediğinde o gün gülenler mahçup oldular.
Şimdi de yine iddialı bir öneride bulunuyorum. Yerel yöneticiler İzmir’ in 50 yıl geleceğini düşünerek kentin ihtiyacı olan tüm yerlerini kent yenileme projesi kapsamına almalı ve buna göre alt yapı ve üst yapıyı planlamalıdırlar. ÇÜNKÜ BETONUN ÖMRÜ TAM 50 YILDIR. 50 YIL SONRASINDA BETONUN ÖMÜR EĞRİSİ AŞAĞIYA DÖNMEKTEDİR.