Şal, gül zil…
Şarkı başladı
Endülüs'te raks
Bilmiyorsanız bilenlerden öğrenin
Beceremiyorsanız becerenleri seyredin.
Öğretmenler gününde öğretmene şal vermişler.
Yazın sıcağında su dağıtmışlar, meyve suyu vermişler sandaviç yedirmişler.
Köylünün mandalinasını almışlar tarlada kalmasın diye.
Dağıtacaksan kömür dağıtacaksın yazın sıcağında, ki, ahalinin kafası karışsın, gözleri kararsın, lambaya koşsun.
Elektriği olmayan köye çamaşır makinesi götüreceksin mesela. İlk depremde yıkılacak kerpiç damlara kanepe yollayacaksın.
Makarna fasuliye, un poşetleri hazırlatacaksın yandaşlara…
Fak fuk fonun yoksa kuracaksın.
Ustaca yapacaksın ki, hem işe yarasın oy olarak geri dönsün hem de fakir fukara dostu görünesin.
Şal zil gül
Şarkı başladı…
Zil çaldı maç başladı.
Etekleri zil çalıyor yandaşların. Ucundan köşesinden dokunduruyorlar şimdilik. Fazla açılamıyorlar. Açılırlarsa, açık cephe alırlarsa İzmir’in karşı tepki vermesinden korkuyorlar. İzmir’den korkuyorlar. Şimdilik alıştıra alıştıra yazıyorlar.
Korkuyorlar ve susuyorlar bazıları.
İzmir bunu da atlatacaktır.
Ümit Yaldız’ın dediği gibi: 397 yıl nedir ki başkan.
O’nu da atlatır bu şehir…
Boş verin kasmayalım. Biz İzmirliyiz bir şiir yazalım eğlenelim.
İZMİR
Geceleri Ege’dir İzmir’in
Bahçeleri Akdeniz
Turunç kokar Gümüldür yamaçları
Kemalpaşa’da kiraz
Bir zeytin görürsen yol kenarında
Eylen biraz
Yapraklarında hüzün
Dallarında barış
Körfezin gerdanına
Yarım ay gibi serilen
Karanlığın önüne
Bent bent duvar duvar örülen
Mesele memleket ise
Mesele bayrak ise
Mesele hürriyet ise
Bir yay gibi gerilen
Şehir…
Sevdalar kara sevdadır
Dostluklar sıkı bu şehirde
Ve her akşam
Denize verdiklerinden güneşi
Yakamoz yudumlayıp
Şarkı söylerler
Okaliptus yapraklarında
Bornovada canı yansa bir akasyanın
Palmiye yas tutar karaburunda
İzmir çukurunda
Bostanlı vapurunda
Martılara gevrek atıp
Bir cigara yakmaktır hayat
Bu kadar basit bu kadar rahat