Büyük efendiler huzursuz, aralarında anlaşamıyorlar. Sistemde ortaya çıkan büyük bunalım, dünyaçapında paylaşım kavgalarına yol açıyor. Yeryüzünü birbirine katmak üzereler.
İnsanlığı barış içinde yönetmek muktedirlerin harcı değil. Genel olarak kriz yönetmeyi tercih ediyorlar; 30 yıl, 40 yıl 70 yıl… Aralarında husumet yaratılmış din ve etnisite gruplarının kavgasını yönetmek işlerine geliyor.
İnsan, yeryüzündeki biricik budala yaratık… Her ne kadar kendisini tek zeki yaratık olarak görüyorsa da…
Her şeyin sonlu olduğu evrende sonsuzluk arayışındaki insanın budalalığının karinesidir, tanrısal sığınak arayışı.
Hayata tutunmak için tanrıyı bulan insanı tam da bu inanç arayışından yakalayan muktedir, dinlerle kuşattığı toplumları yerden yere vuruyor.
Bir anda yerinden yurdundan edilen insanlar… Sokak ortasında veya evinde hayattan koparılan çocuklar, kadınlar… Göç yollarında çekilen acılar… Ve ekranlarda, bu büyük acılar üzerine şehvetle söylev veren ‘önemli’ insanlar…
Toplumda vicdan yitik.Ve kimse bu gerçekle yüzleşmeğe yanaşmıyor. İyilik sadece kötülüğü gizlemek için var.
Uygarlığın modern insanı, vicdan ve adaletten yoksun iktidar zümreleri tarafından yönetiliyor. Öldürmek, acı çektirmek tabiatlarında var. İdeolojileri, bu sapkınlığın mazeretidir.
Bir süredir, inanç grupları ve etnisite grupları arasındaki kanlı çatışmalar büyütülerek savaşa dönüştürülüyor. Demek ki zamanı geldi. Yüzyıl önce de benzer nedenlerle yüz milyon kadar insan öldürmüşlerdi.Sonra, ellerini yıkadılar oldu bitti… Ve o gün bu gündür, elleri yıkanmış muktedirler insanlık dersi veriyor. Demokrasi, insan hakları, eşitlik, hak, hukuk, adalet falan…
Şimdi eller yeniden kirletiliyor. Doğu Akdeniz ve Ortadoğu’yu dizayn ettikten sonra yıkarlar ellerini.
Uygarlığı sorgulamak bir zarurettir. Hiyerarşik bütün ilişkilere son vermedikçe yeryüzüne huzur gelmeyecek.