Bugün Pazar…
Atatürk’ü bu köşede anma ve hatırlama günü…
Bir kez daha…
Az bilinen yaşanmış bir öyküyü paylaşalım…
Hatırlayacaksınız…
Atatürk’ün hayvan sevgisinden söz ederken…
Çok sevdiği atı çaresiz hastalığa yakalanınca…
Nasıl gözyaşları ile veda ettiğini…
Köpeği Fox’u…
Neden hiç yanından ayırmadığını…
Sizlerle paylaşmıştık…
Şimdi yine unutulmaz bir yaşanmış öykü ile…
Sizleri başbaşa bırakalım…
Bunu yaparken de…
Öyküyü anlatıp bugünlere taşıyan Aka Gündüz’ü…
Derleyen Kemal Arıburnu’nu…
Saygıyla analım…
***
Florya Köşkü’nde…
Keyifli bir akşam yemeğinde buluşulmuştu…
Sofra kalabalıktı…
Ortaya tepeleme “bıldırcın kebabı” dolu…
Büyük bir tabak getirilip, kondu…
Herkes tabağına birer kebap alıp alırken…
Atatürk’ün yakın arkadaşı Salih Bozok…
Eğlence olsun diye…
Cebinden canlı bir bıldırcın çıkarıp…
Sofranın kenarına bıraktı…
***
Kalabalıktan, seslerden ve ışıktan ürken kuşcağız…
Masada, tabakların üstünden geçip…
Kanat çırparak oradan, oraya uçmaya başladı…
O kanat çırptıkça…
Bağrış, çığrışlar arttı…
Bağrış çığrışlar arttıkça…
Zavallı bıldırcın daha çok kanat çırptı, ürktü…
***
Bıldırcın sonunda çareyi…
Olayı baştan beri yerinden hiç kıpırdamadan izleyen…
Atatürk’ün dizine atlayıp…
Kucağına saklanmakta buldu…
Barışlar, gülüşmeler bir anda kesildi…
Ortalığı derin bir sessizlik kapladı…
***
Atatürk, kuşu yavaşça okşadıktan sonra…
O’nu ürkütmeden ceketinin cebine koydu…
Sonra…
Garsona seslendi…
Önündeki kebap tabağını göstererek…
“Bu tabağı kaldırınız…” dedi…
Ardından ekledi:
“Bir daha da soframa bu kuşun yemeğini getirmeyiniz…”
Sonsöz: “İnsan ruhunun bir parçası, hayvan sevgisini tadana kadar uyanmaz… / Anatole France – Fransız Yazar…”