100 yaşındaki CHP…
Tarihe geçmeye namzet bir Kurultay ile…
Günün manşeti oldu…
Sular yeni yeni duruluyor…
Ama şu unutulmuyor!
***
O gece…
Minicik bir farkla Özgür Özel’in arkasında kalsa bile…
Neden?
Kılıçdaroğlu, 49 yaşındaki rakibinin kolunu kaldırıp…
O’nun “CHP Liderliği”ni kabul edip…
Türkiye’nin kendisini “alkış sağanağı”na tutmasına izin vermedi?
O gece tekrarlanan bir seçimin…
Taaa, dört buçuk yıl önce…
İstanbul Belediye Başkanı seçimine benzeyeceğini…
Her türlü “hırs”ın…
İnsanoğlunun beynine nasıl dinamit yerleştireceğini...
Nasıl oldu da aklına getiremedi?
Neyse…
Şu “ihtiras” var ya…
Yıllar önce de CHP’nin zirvesinde…
Nasıl deprem yaratmış, hatırlayalım…
Bugünlere öyle benziyor ki…
***
Yıllar yıllar öncesine gidiyoruz…
Milli Mücadele kahramanıydı…
Atatürk’ün silah arkadaşıydı…
Gerçek bir kahramandı…
İzmir’de doğmuştu…
Hayatının en güzel yaşlarını savaşlarda geçirdi…
Kurtuluş Savaşı’nda…
Şanlı Türk Ordusu’nun…
O’nun “adıyla bütünleşen” zaferleri var…
Cumhuriyet Tarihi’nde…
Adının önünde…
“Milli şef” unvanına sahip tek asker ve siyasetçiydi…
Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün vefatından sonra…
12 yıl Cumhurbaşkanlığı yaptı…
Başbakan koltuğunda aralıklı da olsa 17 yıl 11 ay oturdu…
Bunlar Türkiye rekoru…
CHP Genel Başkanlığı’na gelince…
Galiba dünya rekoru…
Tamı, tamına…
“33 yıl 134 gün…”
Kaldı ki, o koltuğu…
Genel Sekreteri Bülent Ecevit’e zor devretti…
CHP’den yükselen muhalif sesler…
Tartışmaları…
“Beşinci Olağanüstü Kurultay”a taşıdı…
Efsane olarak anılan İsmet İnönü…
Kendini tutamadı…
Kurultay’ın açılış konuşmasında…
Bülent Ecevit’in gözlerinin içine bakarak…
“Ya ben ya Bülent…” diyerek adeta rest çekti…
Ecevit, 709 oyla güvenoyu aldı…
İsmet İnönü 507 oyda kalmıştı…
Tam 33 yıldır…
Kesintisiz CHP'yi yöneten o büyük Devlet Adamı…
Ertesi gün…
Genel Başkanlık’tan istifa ettiğini açıkladı…
O tarihte 88 yaşındaydı…
Bülent Ecevit…
Atatürk ve İnönü’den sonra…
CHP’nin üçüncü Genel Başkanı oldu…
***
Dilimize Arapça’dan geçen “İhtiras”…
İşte böyle bir “aşırı istek” ya da…
Önüne geçilemeyen “tutku” olarak hatırlanıyor…
***
Gelelim, bugünlere…
Tarih Baba…
Nasıl yaşananlardan “ders almamızı” beklese de…
Biz bunu beceremiyoruz…
Neden?
“İhtirasımızın” altında ezildiğimiz için…
***
Kılıçdaroğlu…
Kurultay’daki oylama dakikalarını…
“Sözcü”ye anlatmış, dobra, dobra…
Diyor ki:
“Evet, ikinci tura katılmama yönünde bir kararım oldu… Divan Başkanı Ekrem İmamoğlu ile bu konuyu başbaşa görüştük… (Özgür Beyi de çağırsınlar, ben elini de kaldırayım) dedim… Fakat daha genel kurul salonuna gitmeden @ekremedit diye bir twitter hesabı var galiba... O hesapta farklı bir dille sanki bunu bir talimatla yapıyormuşum gibi tweet atıldı…”
Çok ilginç ve heyecanlı…
Ya sonra n’olmuş?
Devam ediyor anlatmaya Kılıçdaroğlu:
“Bu tweet çok ağırıma gitti… Yani kardeşim ben daha geliyorum konuşacağım, ağzımızdan çıkan şey anında sosyal medyada ve sanki bunu bir talimatla yerine getiriyormuşum gibi bir söylem… Bu beni çok rahatsız etti… Sonra gittim oraya tabii bunu diğer arkadaşlar da okumuşlar... Orada (Gitmeyin, adaylıktan vazgeçmeyin…) diye bağıranlar oldu… Orada bir depremzede muhtar ağlayarak (Adaylıktan çekilirsen ben de, çocuklarım da hakkımızı helal etmiyoruz) dedi... Öyle deyince de tabii akan sular duruyor yani… İki şey üst üste geldi: O tweet ve bir de ‘Ben hakkımı helal etmem' diyen muhtar…”
***
Bitiriyoruz…
Oluyor böyle şeyler…
Bazen kaderle de ilgisi var sanki…
Bir “tweet”…
Bir “depremzede muhtar”…
Görüyor musunuz?
Tarihler değişiyor…
İnsanların istekleri hiç değişmiyor…
Hep aynı replik:
“Arzular Şelale”…”
Çok etkileyici…
Hem de çooook!
Nokta…
Hamiş: Herkes hata yapabilir… Aslında bunun yaşla fazla ilgisi yok... Zaten hata yapmayan insan da yok... Önemli olan bir insanın hatalarından dersler çıkartması ve tekrar etmemesidir… İngiltere’nin eski krallarından William Pitt’in bir sözü var… Diyor ki: “En göz karartan ihtiras; iktidar hırsıdır…” Neredeyse iki asır geçmiş bu sözün üstünden… Hala taptaze…
Sonsöz: “Tutkularını yenmek, insanın zaferidir… / Charles de Montesquieu – Fransız politik düşünür…”