"Ne zaman gelecek o büyük gece
Turlar atacağız sahilimizde..."
Böyle başlıyordu umut marşları!..
Biliyorlardı ki...
O gece de...
O tur da gerçekleşecek!..
Çünkü..
Yürekleri şampiyonluğa atıyordu!..
X
Az mı peşinden koşmuşlardı...
Yağmur, çamur...
Kar, kış...
ilkbahar sıcaklığında, kavrulmaya yüz tutmuş tenleriyle!
Nice deplasmanlar katletmişlerdi!..
Hepsi...
Bir renk tutkusu...
Bir takım sevdası uğrunaydı!..
Dayağa, jopa, biber gazına!
Sürünmeye, yatmaya-kalkmaya razı oldular!
Bir sevda uğruna!..
Tümü o sahilde...
Beklenen marşı söylemek içindi!..
X
Bitimiz günlerin, akşamların dillerden düşmeyen marşını dillendirdiler...
Yürekten gelen sesle!
X
Umut ışıklarının bir yanıp bir söndüğü...
Sevinçle hüznün haftalarca birbirine sarmal olduğu!..
Gel-Gitlerin çokça yaşandığı bir mücadelede...
Ama öyle...
Ama böyle...
Bir şampiyon çıktı...
Ve kazanandılar!
O da Göztepe...
X
O büyük gece geldi sonunda...
Marşlarını söylüyorlar sahillerinde!..
Bir kenti takmışlar peşlerine yürüyorlar...
Sahil boyu bir ışıltı, bir ışıltı ki!..
Gece aydınlanıyor sarı-kırmızı coşkuyla...
Göztepe şampiyon...
X
Bu şampiyonluğun gerçek sahibi kim diye sormayın artık!
Bunu tartışmanın şimdi yeri de zamanı da değil!
O kendini biliyor!
Başkanından yönetimine...
Teknik adamından futbolcusuna...
Ve emektar tüm çalışanlarına dek...
Tebrikler Göztepe...
X
Şampiyonluk marşı...
Göztepe sevgisi...
Tutkusu bitimsiz olanlara selam!
Ve İzmir sahillerini Işıl Işıl kılanlara kutlu olsun!
Hoşgeldin Göztepe...