Çünkü adamın eli sıkılır!..
Karda-kışta-soğukta...
Yazın sıcağında...
Canhıraş ter bastığında...
Üşüdüğünde; donduğunda...
Senin ruhun bile duymadığı anlarda...
Benim kardeşim, arkadaşım, emekçim bırak haber peşinde koşmayı...
Kendisiyle adeta özdeşleşmiş bir takımı izliyorken hissettiklerinin de ötesinde, haber kovalıyorsa...
İki satır yazdıracağım diye çırpınıyorsa...
Sen...
Daha ilk seçildiğin gün...
Koltuğa bile oturmamışken...
Bırak birini, tümünü tanımayacaksın öyle mi?
Bitersin!..
X
Sıkıldım...
Üzüldüm...
Mesleki örgütlerimizin bu alanda başında gelen TSYD (Türkiye Spor Yazarları Derneği)'nden bir açıklama bekledim!..
Bu satırları karalayıncaya dek gelmedi...
Geldiyse de ben görmedim!...
Ama şoktayım!...
X
İzmir'de futbolbolu bıraktık; kulüpler nereye gidiyor?...
Kulüpler içinde bulundukları açmazdan nasıl sıyrılacak?..
Bu iş nereye varacak?...
Soruları uzatabiliriz de!..
Soruyoruz da..
Sorarken bile hangi düşsel ortamda yaşıyoruz acaba, bilen varsa yanıtlasın!..
X
İçinde bulunduğu acıklı konumdan çıkma mücadelesi veren bir kulübün...
Daha dün gibi...
Süper Lig'deyken "böl-parçala-yönet" sistemiyle birbirine ters düşen insanların akıl almaz hesaplarıyla bugüne gelen Bucaspor'a yazık!..
X
Yeni yönetime gelen arkadaşlara yazık!..
Onları yönlendirenlere, taraftar gruplarına daha bir yazık!...
X
Şimdi ne olacak derseniz...
Bir kaç gün içinde o el sıkmayan, merhabayı kesen arkadaşlar...
Ellerinde çiçeklerle...
Belki de birer pastayla...
Spor servislerini dolaşıp özür dileyecekler!..
X
Kırılmış bir iletişimi; onur sorununa dönüşmüş bir hatayı ve yalnızlığı çözmek bu denli mi kolay?
Elbet değil...
Ama sen o eli sıkacaksın!..