Uzunca bir süreden sonra Almanya Cumhurbaşkanı Frank- Walter Steinmeier’in Türkiye ziyareti önemliydi.
Aralarında tarihsel bağ olan iki ülkenin “yeniden yakınlaşması”...
Sirkeci garında 63 yıl önce başlayan “Türkiye’den büyük Almanya’ya işgücü göçü”nün sevgi ve saygıyla taçlandırılması. Üçüncü kuşağa ulaşılmasına rağmen yaşanan bazı sıkıntılarda “yeni entegrasyon” arayışları. Solingenvari ırkçı çıkışlara karşı sadece toplumsal değil; devlet erki anlamında tavır.
Ayrılıkçı terör konusunda ortak mücadele..
Ekonomik ve siyasi ilişkilerin geliştirilmesi..
Ve elbette Avrupa Birliği (AB) adına geciken adımlarda dayanışma..
Bunlar önemli satır başları.
Nitekim sadece Almanya kamuoyuna değil; dünyaya verilen mesajlar da etkili.
Sonuçlarını zaman içinde göreceğiz..
Bir de… “Döner meselesi” var..
Magazinsever topluluklar Alman Cumhurbaşkanı’nın ziyareti sırasında bir dönerci ustası ve 60 kiloluk dönerle Türkiye’ye gelmesine sardırdı da sardırdı..
Dış politikada zaman zaman yaşanan bu tür küçük jestleri “ayrımcılık” değil; “kucaklaşma fırsatı” ve kültürel yakınlaşma olarak değerlendirsek..
Bunun arkasında “alt kültür eksikliği” yansıması olarak da nitelenen bazı “çapanoğulları” aramasak..
Osmanlı’dan günümüze uzanan bu “lezzet köprüsü”nü “komplekslere sığınarak” değil de keyifle dillendirsek..
Steinmeier’in “döner artık bizim de ulusal değerimiz” cümlesini önemsesek..
Ben bir sürü güzel gelişmeler yaşanan ziyaret sırasında dönerle yapılan jesti doğrusu olumsuz algılamadım.. Derin kopuşlar yaşanan dünyamızda “lezzet kültürü”nün birleştirici yönüne baktım.. Pizza - Hamburger kültürüne methiyeler düzenlerin “döner”den neden rahatsız olduklarını anlayamadım!
Domuz sosisi, patates cips ve bira mı bekleniyordu?
“Türkiye’nin önemli bilim ve sanat insanları yok mu; onlar neden öne çıkarılmadı” sorusunun muhatabı da Alman Dışişleri yetkilileri!
Bu konuda da kasıt değil; eksiklik sorgulanabilir..
Ne diyeyim; keser döner, sap döner, gün gelir hesap döner!