Bir varmış, bir yokmuş…
Ta Osmanlı döneminde…
Yani…
Takvimler 108 yıl önceyi gösterirken…
İzmir’e özel bir “kız okulu” projesi ete kemiğe bürünmüş…
“Neden İzmir?” diye sormayın artık…
Her devirde “özel bir kent” olmasını bilen İzmir için…
Yerli ve milli bir “Kız Okulu”, o günlerde devrimden farksız…
Neden yerli ve milli?
Çünkü…
İzmir’de ta 1878’de kurulmuş…
Bir “Amerikan Kız Koleji” var…
Şöhreti Avrupa’ya şöyle yayılmış:
“İzmir'de kurulmuş en eski özel eğitim kurumu ve en eski lise…”
***
Yeniden dönelim İzmir’in tarihi Kız Lisesi’ne…
Kurulduğu yıl, adı “İzmir Kız Sultânîsi” idi…
Sonra “İzmir Kız Lisesi” oldu…
Tamı tamına Cumhuriyet’le yaşıt…
Türkiye’nin en köklü “asırlık” Kız Lisesi…
(Hoş 23 yıldır, erkek öğrenci de kabul ettiği için artık karma lise ama…)
En güzel yanı…
O kız lisesinde “tarihe saygı” kesintisiz devam ediyor…
Onca Milli Eğitim Bakanı geldi, geçti…
Kimse okulun “kutsal ruhu”nu zedelemedi…
Kapının üstünde hala “İzmir Kız Lisesi” yazıyor…
Hoş o tarihi eğitim mabedinin…
Bugün merdivenlerini tırmanan delikanlılar…
“Hangi lisedesin?” sorusuna cevap verirken…
Bi’parça yutkunuyorlar ama önemli değil…
***
Karataş’taki tarihi bina ömre bedeldir…
Merdivenlerinin her basamağında…
Binlerce hatıranın sessiz izleri yaşıyor hala…
***
Yalnız o taş merdivenler mi?
Bir fotoğraf var…
Tam 92 yaşında…
Aslında bi’fotoğraftan fazlası…
Tek yapraklık bir roman adeta…
1931’in 1 Şubat’ında…
(92 yıl önce dün…)
Ulu Önder Atatürk’ün, ilk kez ziyaret ettiği İzmir Kız Lisesi…
Şimdi en büyük gururu yaşıyor…
İzmir Kız Lisesi gönüllülerinden oluşan…
“100’üncü Yıl Komitesi” 92 yıl sonra…
“İade-i Ziyaret” için dün Anıtkabir’de bir araya geldiler…
Gözler nemli…
Kalpler buruk…
Ama…
Anıtkabir’in merdivenlerinde olmak bile…
Onlara sorarsanız…
Ulvi bir görevden bile öte…
***
Biz yine 92 yıl önce’nin 1 Şubat’ına dönelim ve…
O günü…
Zamanın yarattığı sis bulutları arasında yeniden yaşayalım…
***
Genellikle yanlış bilinir…
Atatürk…
İzmir Kız Lisesi’ni ziyaret ettiğinde…
Bu kentin filizleri…
Eğitimlerini geçici olarak…
Alsancak’ta bugünün Namık Kemal Lisesi binasında…
Sürdürüyordu…
Ulu önder…
Yanındakilerle birlikte İzmir Kız Lisesi’nin merdivenlerini tırmanırken…
Günlerden Cumartesi’ydi…
O günlerin güzel liselileri…
Nefesini tutmuş Atası’nı bekliyordu…
Ulu Önder önce beşinci sınıfın Fransızca dersine girdi…
Kendisi de Fransızca konuştu; iki öğrenciye metin okuttu…
Daha sonra altıncı sınıfın edebiyat dersine konuk oldu…
Naime adındaki öğrenciden…
“Saz Şairleri” çalışmasını dinledi…
Öğrencilere sorular sordu; aldığı cevaplarla çok mutlu oldu…
Atatürk o kadar keyiflenmişti ki…
Dördüncü ve ikinci sınıfların derslerine bile girdi…
Öğrencilere geometriden sorular sordu…
Resim dersini izledi…
Müdürün odasında kahve içmek yerine…
Öğrenci yatakhanelerini…
Kimya ve fizik laboratuvarlarını dolaştı…
Yemekhaneyi bile pas geçmedi…
Ziyaretini okul kütüphanesinde noktaladı…
O özel mekanda…
Beşinci sınıf öğrencisi Bedia'nın getirdiği anı defterine…
Şunları yazdı:
“İzmir Kız Lisesi'nde gördüğüm intizamdan (düzenden) hususiyle bilgi ve milli terbiye vermekte ve almaktaki büyük dikkat ve heyecandan çok memnun oldum... Öğreticilere teşekkür ederim…”
Dikkat!
Atatürk, o yıllarda öğrencilere teşekkür ediyor!
Bu lise eğitimini gören…
İzmir’in küçük hanımefendileri için ne büyük gurur…
***
Okulun merdivenlerinde çekilen…
92 yaşındaki…
Atası için sevinç yumağını oluşturan İzmirli kızların…
Hiç solmayan…
O müthiş siyah-beyaz fotoğrafa gelince…
Dikkatle bakar mısınız lütfen…
Atatürk’ü aralarına alan dünya güzeli öğrencilerin…
Heyecandan kızaran yanaklarını…
Gözlerindeki sevinç pırıltısını…
Yüzlerindeki benzersiz ışığı…
Hissettikleri tarifsiz güveni…
Şıppadanak görecek ve duygulanacaksınız…
Ayrıca…
O fotoğraftaki enerjinin yaydığı…
Sevinci… Mutluluğu… Özgürlüğü… Güvenli yarınları…
Hemen keşfedeceksiniz…
“Heyecanın güzeli olur mu?” diyeceksiniz, biliyorum…
Oluyor işte…
Hem de 92 yıldır hiç bitmeyen özlem ve aşk’la…
Her zaman söylerim…
İzmir’in kızları, pek bi’özeldir…
Severse…
Ölümüne sever…
Birlikte yürüyecekse…
Sonuna kadar “Yorulmam” der…
Ne mutlu bu kentin…
Dünkü… Bugünkü… Ve yarınki Kız Lisesi mezunlarına…
Bakar mısınız?
92 yıl önceki O’nlara…
Özgürlüğün kapılarını açan böylesi ölümsüz bir liderle…
Yan yana olmanın heyecanı…
Son nefese kadar unutulur mu?
***
Bitiriyoruz…
Neyle?
92 yıllık fotoğraftan duyulan alkış sesleriyle…
Aslında…
O fotoğrafın mutlulukla örülmüş en önemli mesajı şudur:
“Ey, büyük Atatürk; aradan asırlar geçse bile daima yanında, izinde olacağız…”
Fotoğraftaki o kızlar mutlaka evlatlarına ve torunlarına…
Her şeyden kıymetli bir miras bıraktılar…
92 yaşında bir fotoğraf…
Solmayacak… Unutulmayacak… Ve nesilden nesile…
Bir gurur mirası olarak kalacak…
Nokta…
Hamiş 1: 100 yaşını kutlayan tarihi İzmir Kız Lisesi, en iyi tahminle bir asırda yaklaşık 10 bine yakın mezun verdi… Gönüllü mezunlardan oluşan “100’üncü Yıl Komitesi”, dün başkentte Anıtkabir’de buluştu… 50 hanımefendi 92 yıl sonra İzmir’in efsane kız lisesi adına Atamıza iade-i ziyarette bulundular… Sevinç ve gözyaşı birbirine karıştı… Anıtkabir’in merdivenlerinde bir kez daha Cumhuriyet’in kurucusu Atamızı andılar; rahmet dilediler…
Hamiş 2: Aslında bu yazının kahramanı, bir fotoğrafının adı gibi nasıl “saadet” yarattığını bana hatırlatan İzmir Kız Lisesi’nin mezunlarından gazeteci Saadet Erciyas’tır… Teşekkürlerimle…
Sonsöz: “En büyük savaş, cahilliğe karşı yapılan savaştır… / Gazi Mustafa Kemal Atatürk…”