Gümüşservi

Özlemini duyduğu her şeyin,

Onu aramakta olduğunu hiç bilmeden,

Yabanıl saçları ardına “yaşamak” umuduyla sığınmış,

Şiddete maruz kalan kadınlarımız anısına...

Kadın...

Ait olduğu dünyada,

Boğuk bir sis bulutunun ardında kaygıyla beklerken,

Engellenmiş umutları ve…

Belki de hiç gerçekleşmemiş düşlerini emziren bedeninin,

içinde ve dışında

sımsıkı gerdiği duygularını

zihin kasnağına nakşederken,

devrilen, ezilen, istismar edilen benliğinin,

hem sanığı hem tanığı olmanın acısını

miras edindiği günün sorgusunda hala…

***

Kadın...

Lugatını oluşturan dar çatılı kelimelerin altında,

ıslak ve büyülü mücadelesiyle yaşıt,

bilmem kaç yüzyıllık bekleyişin ruhuna üflediği

sağaltıcı duygunun albatrosu…

 

Kadın...

Bilge bir ağacın huzurlu (s)oluğu,

Keşfedilememiş bir iz.

İçten içe kanayan bir yeraltı suyu,

Bir düşün penceresinden kayıp giden yıldız.

ve “kadın”...

yeryüzünü tırpanlayan

sezginin gücü...

hayatın, onurlu gözü.

***

Kirpiği arşa değen umut tarlası kadın...

İçinden geçirdiklerin bir kurşun gibi deliyorsa yüreğini,

Bilmelisin ki;

Geçmişten bugüne baktığında,

ona, buna, ötekine ve herkese

Rahminden zihnine uzanan bu yolun çıkmazlarında,

Bir adım geri durmanın,

İki cümle eksik kurmanın,

ve dahi

susmanın sonu düşünden düşmektir.

Artık,

olmazlar dünyasında yarmalı zamanı.

Dağılmalı zembereği bu kurmacanın.

Işık yeniden içine sızsın,

Ve tüm denizler okyanuslara kavuşabilsin diye…