Adınıza bunca kan dökülüyor!
Kardeşliğimiz kanda boğuluyor!
İmanımıza, değerlerimize yani tüm mukaddesatımıza saldırılıyor!
Ama sen susuyorsun!...
***
Civan evlatlarımız şehid ediliyor!
El kadar bebeklerimizin, günahsız kadınlarımızın kanı dökülüyor!
Kadınlarınız, kızlarınız ve çocuklarınız dağa götürülüp vahşete bulaştırılıyor!
Ama sizden hala ses çıkmıyor…
***
Yolunuzu kesiyorlar, toprağınızı alıyorlar, fabrikanızı yıkıyorlar!
Çocuklarınız okuyamıyor, hastalarınızı ölüme terk ediyor!
En çok sizi öldürüyorlar, en çok size zulmediyorlar ve en çok size zarar veriyorlar!
Ama sizden çıt çıkmıyor…
***
Artık yetmedi mi bizim Kürtler?
Sizin sesiniz ne zaman yükselecek? Ne zaman artık yeter, dur diyeceksiniz?...
Size sesleniyorum, duyuyorsunuz değil mi?
Ey aynı kıbleye yöneldiğim, semah edip döndüğüm; birlikte ağlayıp birlikte güldüğüm!
Komşum, akrabam, arkadaşım ve meslektaşım…
Kız alıp kız verdiğim; duası bir, inancı bir ve umudu bir gardaşım, size sesleniyorum!
Sizin sesiniz ne zaman yükselecek!?
***
Aranızda patronlar var, sanatçılar, kelli felli adamlar var, bir eli yağda bir eli balda bol bol kazanan sırtı
pekler var!
İçinizden çıkmış ama bir daha size uğramayanlar var!
Boğazda yalısı, Çeşme’de yatı, Bodrum’ da villası olan var… Plazası, süiti, rezidansı olan var!
İhaleyi alanlar, doları ve euroyu yığanlar var!
Acınızı duymayan, kulak tıkayanlar var.
***
Silahı veren batı, gardaşını vur diyen batı, seni ateşe atan batı… Sen ne zaman akıllanacaksın?
Yüz yıl öncesini bilmiyor musun? İngiliz cavırı atana, nenene neler yaptı hatırlamıyor musun? Suriye’yi
ve Irak’ı görmüyor musun?
Kandil’e sırtını dayayanlara oy veriyorsun, onlar vekil oluyor sen kan ağlıyorsun; onlar hamuduyla
götürüyor sen uyuyorsun; söyle sen ne zaman uslanacaksın!?
Görmüyor musun kundaktaki bebeği, beceremiyor musun vahşete dur demeyi?
Yeter artık yeter, aç gözünü,
Sırtından geçinenler aldı yükünü
Yeter artık yeter biraz da sen göster özünü!
***
Ey bizim kürtler siz ne zaman hakkı savunacaksınız?