Bir yıla yakın bir zamandır...
Tüm dünya, çaresini bulamadığı bir illetin pençesinde kıvranıyor...
Bir taraftan hastaneler dolup taşmış, tababet ilmi yorgun ve perişan...
Bir taraftan, bilim adamları gün ışığına hasret...
Laboratuvarlarda Covit 19 derdine aşı bulma çalışmaları...
Bir taraftan, durdurulamayan insan kayıpları...
Ve yine dünya sahnesinde Çin…
Vuhan eyaletinde doğan Corona virüsü, tüm dünyaya servis etti bir güzel!
Sonra da; aşısını icat ediverdi de ihracatına bile başladı bir çabuk...
Yani; kaşla göz arasında...
Zengin ülkeler; aşı stoğu içinde, aşılama çalışmalarında yol almış giderken...
Bizim gibi... Kendine yetemeyen ülkeler de...
Kolları sıvanmış mektep çocukları gibi aşı sırasına girdiler.
Beklemedeler... İnaktif ya da mRNA, ne çıkarsa bahtımıza diyerek...
Bir diğer taraftan...
Küresel ısınma, orman yangınları kuraklık ve kapımızdaki tehlike susuzluk...
Karbon salınımı, ekolojik denge gerçeklerini anlatmaya çalışan çevreciler...
Ve her geçen yıl ifrat derecede artan havai fişek kullanımı...
İklim değişiklikleri ve doğal dengenin bozulması...
Bir ateşle imtihandı yaşananlar.
İki bin yıl önce savaş zihniyeti ile barutu icat etmiş olan Çin...
Sonrasında ise; havai fişek icadı, imalatı ve ihracatı ile dünyaya hükmediyordu.
Şekil ve karakter özellikleri ile...
Birbirlerine, şaşırtıcı derece benzeyen bu iki icat ürün...
Bu iki ateş topu... Düştüğü yeri yakıyordu.
***
2021 yılına muhteşem! havai fişek gösterileri ile girdi dünya...
İşte geldik gidiyoruz, şen olsun “Vuhan” şehri diyerek!
Köy yanarken başını tarayan deli kız; şuuru havaileştikçe havaileşiyordu.
“Hem pastam dursun, hem karnım doysun” misali...
Hem aşı icat ola dursun...
Hem gönlüm şen olsun...
Ama, illa ki sağlık olsun...
Havai fişek görselleri ile sarhoş olup, doğayı umursamayanlar..
Görkemli gösterilerle tonlarca havai fişeği, göğün kalbine saplıyorlardı.
Bir hançer gibi...
Yıldızların güzelliğini göremeyen gözler...
Hayranlıkla izliyordu yeryüzüne yağan bu ateş toplarını...
Güzelim mehtabı görmezden gelip...
Maytabın (mahtap) geçici ışıltısından medet umanlar...
Ateşle oynuyorlardı.
Oksuz, yaysız bu silah...
Kiminin elinde, kiminin yüreğinde patladı.
Doğanın dengesini sağlamakla görevli cümle mahlukat yaralandı.
Ve kuşlar...
Kaçışıp, savrulurken oradan oraya...
Yandılar, yaralandılar, ayrı düştüler yavrularından...
Yönlerini, ay yıldızın ışığı ile bulan göçmen kuşlar...
Önlerini göremediler, yollarını bulamadılar.
***
Geçtiğimiz Temmuz ayında birkaç gün ara ile...
Düşündürücü ve acı bir tesadüf yaşandı.
Sakarya Hendek’te ve Çin’de...
Havai fişek fabrikalarının infilak etmesi ile...
Yedi işçinin hayatını kaybettiği, 127 işçinin yaralandığı...
İmha çalışmaları sırasında, üç askerimizin de şehit olduğu bu büyük facia ile...
Yuvalar darmadağındı.
Bu umarsızlığa “dur” deme zamanı gelmişti.
Adeta, kendi kendini ifşa ve imha ediyordu havai havai fişek fabrikaları...
Böylelikle;
Havai fişek kullanımının, halk sağlığına ve ekosisteme verdiği zararın...
Göz ardı edilemez boyutlarda olduğu gerçeği kabul gördü.
Bu konuda gerekli düzenlemeler ve yasaklamalar getirilmesi için...
TBMM’ne bir kanun teklifi sunuldu.
İzmir Büyükşehir Belediyesi ve birçok belediye acilen somut bir karar aldı.
Bundan böyle... Belediye etkinlik ve kutlamalarında...
Hiçbir şekilde havai fişek gösterileri olmayacaktı.
***
Bu haber, geleceğe yollanan bir muştu gibiydi.
Bir sevinç kapladı yüreğimi.
Eski bir İzmir türküsü düştü dilime...
“Uçun kuşlar uçun İzmir’e doğru...”
Doğaya ve insana zarar veren, tehlikeli ve israfa dayalı bu yalancı ışıltıların...
Nihayet, sönme vakti gelmişti.
Velhasıl, usulca fısıldıyordu zaman...
Gün gelecek, doğa kendini yenileyecek...
Lakin, acele etme insanoğlu!
Çok iyi bilirsin ki...
Bunca yanlış karşısında, direnmektedir “tek” doğru...
“Umut belki gelecek sayfadadır, kapatma kitabı...”
Cemal Süreya anısına...