Dünyanın her yerinde…
Takvimlerdeki “1 Nisan” yaprağı…
Her ne kadar(!)
“Dünya Şaka Günü”…
Olarak kabul edilse de…
Türkiye…
Dün geceden, bugüne…
Cumhuriyet Tarihi’ne…
Bu sabahın tarihiyle…
Müthiş bir imza bıraktı…
Aslında…
Genel seçimde yaşanması beklenen “ekmek” tepkisi…
Dün gece…
Yerel Seçim’de kendini gösterdi ve:
“Seçimi ekmek kazandı”…
Belki de…
Onca yıldan sonra…
Merhum Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel’in…
Tarihe geçen o “Boş Tencere” ile bütünleşen özlü sözü bile…
“Emekli ile Ekmek” ikilisi…
Belki de ilk kez birlikte tarih yazıyordu dün gece…
***
Bugünün “unutulmaz” tarihini…
Sabaha karşı…
Bu yazıya nokta koyarken…
Ortaya çıkan “Yerel Seçim” tablosu için…
“İşte Değişim’in Zaferi”…
Yakıştırması yapanların…
“Gördünüz mü, haklı çıktık!” dediklerini duyar gibiyim…
Kuşkusuz…
Cumhuriyet tarihinin…
1930’dan bugüne yaşadığı “yerel seçimler”in arasında…
Dünkü “21’inci sandık başı”…
Aslında…
Diğerlerinden çok farklıydı…
Bu güzel ülkenin seçmeni…
Neredeyse…
“Pandemi Salgını”ndan bugüne değin…
Belini doğrultamadı…
İnanılmaz yüksek enflasyon…
Mutfakları yaktı geçti…
Hala tencereler doğru / dürüst kaynamıyor…
Para pul oldu…
100 TL’lik banknotlar; 10 TL.’den farksızdı…
Dar gelirli aileler…
Bebekleri için süt alamaz oldu…
Sonunda…
“Tencere kaynamaz hale geldi…”
Belediyeler “aş evleri” açmaya başladı…
Üniversiteli gençler…
Belediyenin yolladığı “ücretsiz yemek” aracının yolunu bekler oldu…
450 TL etiket taşıyan peyniri…
650 TL’lik eti yiyemeyen çocuklar…
Yarınlarda…
Nasıl gelişip, boy atacaktı?
Ne yazık ki…
Enflasyonun beli bir türlü kıramıyordu…
Bu çaresizliğe…
Mevcut hükümet mahkum oldu!
Siz… Biz… Hepimiz…
Yaşadık ve yaşamaya devam ediyoruz…
“En temel gıda” dediğimiz ekmeğe…
İzmir’de bir buçuk yılda “dört kez” zam geldi…
Emekli sokaklara düştü…
Hava karardığında yüzünü gizleyerek…
İzmir’deki semt pazarlarından çöpe atılan…
Sebze / meyveyi toplayıp eve götüren anneler…
Daha ne kadar dayanabilirdi?
O anneler… O teyzeler… O halalar…
Her gece…
En ciddi TV’lerin haber bültenlerinde…
Kameraya bakamadan…
Utana / Sıkıla…
“10 bin TL ile sofrayı mı kurayım, elektrik - su faturası mı ödeyeyim? Yoksa kira mı ödeyeyim? Kaça böleyim o emekli maaşını?”
Diyorsa…
Dün gecenin Türkiye’ye “yaşadığı / yaşadığı” yerel seçim sonucunu…
Normal görmeyeni…
Hangimiz “normal” kabul edebiliriz?
Hatta…
Dar gelirli emekli şunu bile söylemekte haklıdır:
“Çok canımız yanıyordu; geç bile kaldık”…
***
Bitiriyoruz…
“31 Mart 2024 Seçimleri’nin…
Büyük ölçüde belirleyici gücü emekliler olacak!” diyenler…
Haklı çıktı…
16 milyon emekli…
Memleketin affına sığınarak…
Nihayet…
“Alem Buysa Kral Benim!” deyiverdi…
Hem de…
Hiç ortalığı kaldırmadan…
Sessiz… Sakin… Saygılı…
Ve…
O 16 milyon emekli…
Resmen ders verdi…
Atalarımız, haklıymış…
“Açlık sofuluğu bozar!” derken…
Bu yerel seçimi Türkiye hiç unutmayacak…
Bir de…
Fırınların önündeki “Askıda Ekmek” kuyruğunu!
Nokta…
Sonsöz: “İnsanlar geleceklerine karar veremezler, alışkanlıklarına karar verirler ve alışkanlıkları da geleceklerine karar verir… / Matthias Alexander – Avustralyalı aktör ve yazar…”