Ankara'nın boğuk (bilen bilir soluk ve soğuk) sabahında; gar önünde çoluk çocuk bir yoğunluk içindeyim...
Göğün ha yağdı, ha yağacak bir havası var...
Yüreklerde ise "insan yağışı" almış gidiyor...’¶
Ankara Gar'ında birikmiş yığınlar, emeğin yükselen değerini, sevgiye, barışa ulaşan değerini; kısaca iş-emek-sevgi-barış birlikteliğinin yüceliğini meydanlarda haykırıyorlar...
Bizler de meydanlardayız...
Ve haykırıyoruz:
"Barış ve demokrasi en doğal hakkımız..."
"Sendikasızlaştırmaya son..."
"Sendika en doğal hakkımız..."
"Emeğin onuru sendikalı olmaktır..."
Son slogan ne de onurlu bir deyiş değil mi?
Yürüyoruz meydanda; bize onurluca el sallayan insanlara aynı onurla yanıt vererek...
Sonra bir durup bakıyorum; Fotoğrafımızı çeken meslektaşlarıma; bir sorguluyorum; Onlar bir anı fotoğrafı mı çekiyorlar, yoksa bir emek örgütünün eylem fotoğrafını mı çekiyorlar diye...
O deklanşore her basıldığında kaydedilmiş her kimseniz, aslında sizler birer hainsiniz! Çünkü sendikalısınız ve Türkiye Gazeteciler Sendikası'nı temsil ediyorsunuz.
Nasıl olur da, Türk-İş'in düzenlediği böylesi bir toplantıya; mitinge katılırsınız?
Ne var ki, nasıl olduysa arkanızda bir güçle yürümesini bildiniz...
Türkiye Gazeteciler Sendikası, bölgesel güçlerini de arkasına alarak; üzerlerinde "Türkiye Gazeteciler Sendikası" yazılı üniformalarla Türk-İş'in bu büyük mitingine yürekle, yüreklilikle katıldı...
Arkasında durduk ve katıldık...
Emek hareketinin her daim destekçisi olacağımızı gösterdik...
Ya olmayanlar?
Olmayanlara vereceğimiz, sendikal ve örgütsel dersler elbet olacak. Onlar örgütsel bazda nerede olacaklarının derslerini süreç içerisinde alacaklar...
Yaşadığımız miting dersine gelince;
Kimse örgütsel bazda kendi sendikası adına bir ders çıkarmasın diyelim...
Türk-İş Genel Başkanı Mustafa Kumlu'nun kendi adına çıkarması gereken dersler çok...
"Mustafa Kumlu İstifa..." sesleri, daha miting alanındaki işgalden başlayıp; Türk-İş Genel Merkezi'ni işgale dayanan boyuna uzanıyorsa, burada işçi kardeşlerimizin direnişlerinin boyutunu ortaya koyan bir güç vardır...
Yetmedi, o güçlü ses, onurlu direnişini, Sıhhiye meydanından tekrar Türk-İş Genel Merkezi'ne taşıyorsa ve yine sesini yülseltip, "İstifa" diyorsa, Mustafa Kumlu nasıl ayakta duruyor?
Ankara'da önceki gün yapılan miting sonrası önce kürsü, ardından sendika genel merkezi işgal edildi...
İşçiler onurlu mücadelelerinin yitmemesi, umutsuzlukla sonlanmaması için savaşımlarını sürdürdüler...
Ve o yiğit savaşçılara destek vermenin mutluluğunu yaşadık; Onlarla bir yürek olmanın sevincini yaşayıp haykırdık:
"Emeğin Onuru Sendikalı Olmaktır..."
Göğsümüzde "Türkiye Gazeteciler Sendikası" yazılı gömleklerimiz; Başımızda "TGS" kasketlerimizle yürüdük, onurla, gururla...
Biliniz ki emeğin onuru sendikalı olmaktır...
Ne mutlu anlayana!..